Κάλλιο μια μέρα κόκορας, παρά πέντε μέρες κότα λέει μια παροιμία.
Όχι πέντε, αλλά εδώ και καιρό κακαρίζουν οι κότες στο μεγάλο μας κοτέτσι. Άλλες γιατί θέλουν οφίτσια, άλλες γιατί φοβούνται το μέλλον τους, άλλες από κεκτημένη συνήθεια (κουσούρι της αντιπολίτευσης στον κόκορά τους).
Οι κότες κακαρίζουν μα ο κόκορας λαλεί. Αυτός αποφασίζει ακόμα και για τον αν αύριο μπούν στην κατσαρόλα να γίνουν σούπα γλασέ. Μοιάζει το κοτέτσι ανδροκρατούμενο, οχυρό απόρθητο.
Πριν καιρό κάποιες κακάριζαν τόσο δυνατά που έφτασε να τις πιστέψει μέχρι και το αφεντικό του κοτετσιού. Φέρανε έναν νέο-παχουλό κόκορα μπάς και τους κοπεί το κακάρισμα. Αυτό προκάλεσε μια σύγχιση στο κοτέτσι, αλλά γρήγορα ξεπεράστηκε και έτσι όλα επανήλθαν στην κανονικότητα...
Ακόμα βέβαια δεν έγινε ανασχηματισμός να δούμε ποιές κότες προήχθησαν σε αρχι-κότες, αλλά και ποιές θα καταλήξουν στην κατσαρόλα του αφεντικού. Όλες όμως -τελευταία στιγμή- δείξαν υπευθυνότητα, όπως θα δείξουν και σήμερα.
Σήμερα ψηφίζουν για να μην πτωχεύσει το κοτέτσι ! Προσπαθούν δηλαδή να μας πείσουν πάλι για την εθνική τους αποστολή, οι κότες ...
Παρατηρώντας τες όμως διαπιστώνω μία αλλοίωση στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, σαν να παραμορφώθηκαν δηλαδή σε κάτι άλλο. Σε κουρούνες, σε καρακάξες, θα σας γελάσω. Και κεί που περίμενα να κάνουν αυγά (τόσο χρήσιμα την σήμερον ημέρα) διαπιστώνω ότι ούτε το αφεντικό τους νοιάζεται για την εκ φύσεως αποστολή τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου