Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Όταν δάκρυσε ο Γιώργος..

Έμπειρες πόρνες και αλανιάρες κότες
στην υπηρεσία του 4ου Ράϊχ





Είπαμε κυρία Λούκα μας. Καλό, ευγενικό και κυρίως ευαίσθητο και ευσυγκίνητο παιδί ο Γιώργος, αλλά όχι και εντελώς λαλάκης...  Σε ανέχθηκε σαν υπουργό Οικονομίας (όσο σε χρειάζονταν για τις κοινωνικές σου ευαισθησίες), με πόνο σε μετέθεσε στο υπουργείο Εργασίας (να φάς τα μούτρα σου), με συντριβή  σε παράτησε σε ξεχασμένο λιμάνι  της άγονης γραμμής να περιμένεις τον επόμενο ανασχηματισμό, αλλά ως εκεί.

Και τί νόμισες δηλαδή; Ότι αν ψηφίσεις το πολυνομοσχέδιο κάνοντας και την παρασπονδία σου σε ένα αρθράκι θα τον συγκινήσεις ; Θα του γιατρέψεις τα τραύματα που του έχεις καταφέρει ; Θα ξεχαστούν τα καψόνια σου στους τροϊκανούς ;  

Ο Γιώργος δεν ξεχνά τί θα πεί να του πατάς τον κάλο, να του προσβάλλεις τους φίλους του. Όλα κι' όλα, είπαμε είναι ευγενικό παιδί ο Γιώργος, ειδικά στους πιο τακτικούς τουρίστες μας, τους τροϊκανούς. Να τους δώσει και το κρεβάτι του, να τους παραχωρήσει ό,τι έχει πολύτιμο, ακόμη και την Άντα του, αρκεί να περάσουν καλά και κυρίως να απολαύσουν τη γενναιοδωρία του. Γιατί ξέχασα να σου θυμίσω ότι ο Γιώργος είναι και θεοσεβούμενος, ο Ξένιος Ζεύς είναι το πρότυπό του.

Λούκα ο Γιώργος γίνεται Τούρκος άμα του προσβάλλεις αυτές τις αξίες. Τούρκος με γιαταγάνι. Γίνεται Αττίλας ειδικά αν του προσβάλλεις τους φίλους του. Απορώ γιατί δεν τόχες καταλάβει. Θυμάσαι μόνο ό,τι σε συμφέρει, ακούς από αυτά που λέει και δεν λέει ό,τι σε συμφέρει. 

Θυμάσαι πότε δάκρυσε ο Γιώργος σαν πρωθυπουργός; Όταν ένας συνταξιούχος του χάρισε τη σύνταξη (να τη δώσει στους τουρίστες μας). Θυμάσαι ποτέ άλλοτε ;

Και κάτι ακόμα: Πίστεψες που κάποτε ο Γιώργος δήλωσε ότι δεν κυβερνάει με 153 κότες ; Νάτο που το ξέχασε κιόλας, όπως ξέχασε και πολλά άλλα. Θα κυβερνήσει Λούκα μου και με 140, κάνοντας πως ξέχασε τι λέει το Σύνταγμα. Αρκεί να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του.   

Λούκα ο Γιώργος όταν δίνει υποσχέσεις στους φίλους του τις τηρεί στο ακέραιο. Δεν επιτρέπεται να του πετάς στα μούτρα ένα ΟΧΙ. Γιατί ξέχασα ακόμη να σού πώ πως η λέξη αυτή του είναι πολύ μισητή. Ο ίδιος δεν την έχει ξεστομίσει ποτέ, εσύ πώς τόλμησες ;


Και μην κάνεις ότι δεν κατάλαβες πόση χαρά θάδινε στους φίλους του το ταπεινό αρθράκι Νο.37. Τώρα θα φάει πικρό ψωμί, πικρό χαβιάρι ήθελα να γράψω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

επισκέψεις

IP Widget For Website