Κομμένο ρεύμα εδώ και έξι μήνες και το μικρό ψυγείο, αχρείαστο πια, πουλήθηκε στον παλιατζή για είκοσι ευρώ. Όπως η ζωή πολλών σήμερα και αύριο των περισσότερων. Και όμως η τριμελής οικογένεια με δύο παιδιά ανήλικα και άρρωστα μπόρεσε να επιβιώσει στριμωγμένη στο δωμάτιο του διαμερίσματος που έβλεπε το φώς της μέρας και τις αναμμένες λάμπες του Δήμου τη νύκτα.
Ευλογία να μπορείς να ακουμπήσεις για λίγη ώρα αυτή τη δυστυχία, να ψηλαφίσεις τον τέταρτο ένοικο-εποικιστή του φτωχικού διαμερίσματος, την αρρώστεια που άλλωτε τσακίζει και άλλοτε χαλυβδώνει ψυχές. Αλλά και να κουβαλάς σαν τον Προμηθέα το φώς.
Ευλογία και να μπορείς να δείς εκείνη τη στιγμή και το φώς στα μάτια των παιδιών, την Ανάσταση των ψυχών τους όταν ξαφνικά και από το πουθενά το ρολόϊ της ΔΕΗ αρχίζει να γυρίζει ξανά και το σκοτεινό δωμάτιο και η κουζίνα, να φωτίζονται.
Από το πουθενά ! Γιατί οι βερβοβορομένες ψυχές των διευθυνόντων συμβούλων της ΔΕΗ, έτειναν πάντα ευήκοον ούς σε αυτούς που κουβαλούν τη δυστυχία και τη μοιράζουν απλόχερα και με εισοδηματικά κριτήρια: Στους "τυχερούς των επιδομάτων προνοίας" αλλά και σε άλλους πολλούς.
Και μετά και για ώρες, μέρες, ίσως και για χρόνια, να σκέφτεσαι πως είσαι ακόμη "εκτός" του συνόλου των παράπλευρων απωλειών ενός ακήρυχτου πολέμου.
Και δεν είναι παραμύθι, δεν είναι story για δακρύβρεκτα ρεπορτάζ, δεν είναι κάλεσμα "φιλευσπλαχνίας". Είναι η ζωή, στολισμένη με υπερηφάνεια και διακριτικότητα.
...που τη συνάντησα χθές σ' ένα διαμέρισμα του πλέον καταφρονεμένου της πόλης διαμερίσματος.
6 σχόλια:
ίσως... λέω ίσως, η ευτυχία να είναι εκεί που λειτουργώντας ως "παράπλευρη απώλεια ακήρυχτου πολέμου" ψάχνεις από την αρχή ποιοι είναι οι "κανόνες".
Και ξάφνου αντικρύζεις την εικόνα ολόκληρη. Σα να έχεις ανέβει σε μια κορυφή και ατενίζεις από πάνω σε ότι πριν λίγο ήσουνα μέσα.
Πάντα με υπερηφάνεια και διακριτικότητα και αυτοί είναι οι άνθρωποι της ζωής και του κόσμου.
Μη νομίζεις... και εγώ ήρθα, διάβασα και έφυγα...
Τι να γράψω ;σκέφτηκα... Τι τους νοιάζει τι λέμε εμείς εδώ στα blog...
Αυτοί οι άνθρωπο χρειάζονται τροφή, φάρμακα, ζεστασιά, χρήματα. Πρακτικά πράγματα! Τιμή τους που παλεύουν έτσι χωρίς να χάνουν την υπερηφάνεια τους. Μόνο που αυτό δεν τρώγεται, δεν ζεσταίνει, δεν φωτίζει...
Άθλιοι οι καιροί που ζούμε. Άθλιοι και αυτοί που όρισαν και ορίζουν τις ζωές μας. Τι να πει κανείς χωρίς να πλημμυρίσει από πλήθος συναισθημάτων ναι... και θυμό...
Έστω όπου μπορούμε να βοηθάμε, να το κάνουμε.
Ας ξαναγίνουμε Άνθρωποι... και αν ποτέ δεν ήμασταν... ας μας απασχολήσει αυτό!
Σήμερα αυτοί...
Αύριο ; Ίσως εμείς...
μιά φορά κι ἕναν τρελλό..
Διδάγματαγια όσους μπορούν να φθάσουν στην κορφή.
Για τους άλλους ;
Καλό ξημέρωμα
Χρυσάνθη,
Δύσκολα να τάχεις όταν είσαι σε μια τέτοια κατάσταση.
Κι' όμως υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις.
Καλό σου ξημέρωμα Χρυσάνθη.
Καλησπέρα V
Αύριο ; Ίσως κι' εμείς γίνουμε άνθρωποι. Νάχουμε τουλάχιστον λίγη από την αξιοπρέπεια πολλών από τους Δυστυχούντες.
Συμφωνώ ! Ας βοηθήσουμε με ό,τι μπορούμε. Η πείνα και η απελπισία δεν είναι αφορμές για κοινωνικές αναλύσεις, ούτε για επιδείξεις φιλανθρωπίας. Είναι η αφορμή να ψάξουμε μέσα μας.
Καλό σου ξημέρωμα.
Δημοσίευση σχολίου