Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Πορευόμενοι...


Η Θυσία λιγοστεύει τον πόνο, εκμηδενίζει την Απώλεια, Φώς χορηγεί για τις υπόλοιπες νύχτες. Έτσι πορεύτηκε η ανθρωπότητα αιώνες τώρα, κι' έτσι θα πορεύεται. Κατά τους ανθρώπους και τα έργα των.

Έργα χαλύβδινα αν..
...η γυναίκα του Πρωτομάστορα μόνη της πέσει στη φωτιά, αν το μεγαλείο της ψυχής της Λάμψει μέσα στη νύχτα. Και ακόμη είναι, το μεγαλείο της Ιφιγένειας που θα κάνει τα στοιχειά της Άπνοιας να αποτραβηχτούν στα σκοτάδια τους.
Και η θυσία του Πρωτομάστορα και η θυσία του Αγαμέμνονα Φρυκτωρίες στις βουνοκορφές και στοιχειωμένοι από τον καιρό Φάροι στ' αφιλόξενα πέλαγα.

******

Τέτοια τα παιγνίδια των θεών στο γίγνεσθαι των μεγάλων στιγμών της Ιστορίας. Που, αν μένει βουβή και άφωτη, γκρεμοτσακίζεται στα σκοτάδια του Αχέροντα.

Λίγο σηκώθηκαν οι φωνές, λίγο πιο δυνατά μίλησε η ψυχή και το κόμμα της Goldman Sachs απόρησε για την απουσία πάνω από 40 εκλεκτών του από τον χορό του εκβιασμού και της προδοσίας. Και το πρωθυπουργεύον ανδρείκελο άρχισε ν' αποκτά ανθρωποειδή χαρακτηριστικά. Χρώμα σάρκας κίτρινο, χροιά φωνής μεταβλητή από διαμορφωτές (Oscillators) σπασμών θανάτου, δέρμα φέρον, κάθιδρο. Σπάνε και από μόνα τους τα ΑΤΜ, όσο και να μη το θέλουν οι κατασκευαστές των.

Και το υπερφίαλο διάδοχο ανδρείκελο, το αντι-μνημονιακό ΑΤΜ, ξετσίπωτο από καιρό, πώς κανείς δεν τόχε διαβλέψει πώς έχει δέσει κόμπο την υπόσχεση του γεφυροποιού νονού του, πώς μια μέρα πρέπει να αναβιώσει τις μέρες της ένδοξης δεξιάς και θα γίνει πρωθυπουργός; Βάδισε έως τα άρρητα των συνταγών του Γιωργάκι, έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, άστραψε και βρόντηξε το πατριδοκάπηλο σκήνωμα της δεκαετίας του 50. Για νάχει μια σελίδα και αυτό στην ιστορία που έγραψε η παράταξή του. Περιστοιχισμένο από κόλακες τραπεζίτες, από εκλεκτά υποκείμενα των οίκων αξιολόγησης και από νεοφανείς αστέρες του πατριωτισμού που ξέρει να ξεπουλάει πατρίδες και να ξεκληρίζει οικογένειες με το σπαθί και τη θρησκεία. Σαν τον περιβόητο κυρ-Φαήλο, συναγωνιστή του κυρ-Καρατζαφέρη στις πιρουέτες και τις κωλοτούμπες.

Λίγα βήματα έξω από την πόρτα μας και είδαμε τα θαύματα. Είδαμε και τα φαντάσματα που μας περιτριγύριζαν, τάζοντάς μας τη γή της επαγγελίας των αγορών. Μπήκαμε στην αυλή των θαυμάτων τους, είδαμε γυμνούς σάλιαγκες συνωστιζόμενους κάτω από τη βροχή των πτυάλων των αγορών για λίγη δροσιά και προστασία από τη φωτιά που έκαιγε τριγύρω τους.

Και είδαμε το μπόϊ τους και είδαμε, πως η δύναμή τους είναι ο φόβος μας, το ψέμμα τους και μερικοί τόνοι χημικά, ληγμένα από το 1981. Τόση επάρκεια εξασφάλισε ο αλήστου μνήμης υπουργός του εθνάρχη Καραμανλή, Μπάλκος. Μέντορας και αυτός του Αντωνάκη του πατριώτη.

Λίγα βήματα που κόστισαν τόσα πολλά...
..και σε επιδόματα αυτοπρόσκλητων υπερασπιστών των εντολών των τραπεζιτών, των κάθε φάρας τοκογλύφων και αρπαχτικών τούτης της χώρας. Υπερασπιστές, λοιδωρούμενοι και από αυτή τη λογική τους, προδότες μιας πάστας που δεν έχει ακόμη κωδικοποιηθεί σε ποιά ομοταξία ανήκει. Προδότες - κήρυκες της προδοσίας μέχρις εσχάτων, μέχρι και τα στερνά τους - πάνω στην κρεμάλα. Ο Ιούδας, ο Εφιάλτης που δεν πορεύτηκαν έως το τέλος, είναι μπανάλ στη σημερινή εποχή των Αγορών. Ο κυρ-λιανός, αυτοσυστηνόμενος σαν καθηγητής πνευματικού ιδρύματος, σήμερα πρωί-πρωί σπάει τα ταμπού του Ιούδα. Όλα και όλα δουλειές μισές δεν επιτρέπονται. Το νάχεις πρότυπο τις τρεμούρες-λίγο πριν την κρεμάλα-των πρετεντέρηδων-είναι απευκτέον έως ουδόλως φιλελεύθερον. Το πρότυπο των αδελφών καψή είναι το αποδοτικότερον.

******

Κάθαρση, αυτή τη φορά μιάς θείας Κωμωδίας. Που όταν σε κάποιο πολύ κοντινό μέλλον ανακαλύψουμε πως όλα αυτά τα ανθρωπάρια- νάνοι, βγαλμένα από φυτώρια των γεωσπορέων των Αγορών, θέλησαν να κυβερνήσουν τις ζωές μας. Όταν ανακαλύψουμε πόσο βαθειά μέσα μας είχε ενσταλλαχθεί, πότε σε μικρές και πότε σε μεγάλες δόσεις, το δηλητήριο αυτών των γεω-πόνων. Πόσο μια απλή εξίσωση της Οικονομίας των Αγορών, είχε αναχθεί σε επιστήμη παραπλάνησης, καταλήστευσης και εκφοβισμού.

Ένα ακόμη βήμα μας ίσως αρκεί για να φθάσουμε έως εκεί. Αντιστρέφοντας την εξίσωσή τους: Ο θάνατός τους, η Ζωή μας.

6 σχόλια:

Δημήτριος Ζ είπε...

Εξοχο.

sofia είπε...

Καλέ μου Θανάση μακάρι να μπορούσα σήμερα να δω τα πράγματα μέσα από το δικό σου βλέμμα. Νιώθω όμως μια βαθιά θλίψη και μια μεγάλη απογοήτευση. Τα βήματα είναι πάρα πολύ αργά.

eApenanti είπε...

Δημήτριε Ζ,
Ευχαριστώ

Καλή σου μέρα.

eApenanti είπε...

sofia Καλημέρα,
Την αισιοδοξία μου δεν την τροφοδοτεί παρά μια νομοτέλεια.
Που βάζει τη σφραγίδα της και στα πιο απλά πράγματα.

Θέλουν δεν θέλουν όλοι θα συρθούν στο άρμα της.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

αυτή ήταν πάντα η έκπληξη που σιγά σιγά έγινε ο τρόμος τους

το ότι, δηλαδή, κι ενώ την είχαν πείσει την γυναίκα του πρωτομάστορα να ζει σα χανουμάκι, στην θαλπωρή των λούσων της
έτσι από το πουθενά να πέφτει από μόνη της στη φωτιά φωνάζοντας "αη γα@@σου"

υγ: μη μου δίνεις και πολύ σημασία, χαζό παιδί χαρά γεμάτο είμαι, γι' αυτό κι ακόμα δεν εγκαταλείπω την ελπίδα (όχι γιατί δεν πεθαίνει τελευταία - ποιος θα' θελε άλλωστε να έχουν πεθάνει όλα τα άλλα πριν;)

eApenanti είπε...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
("χαζό" παιδί χαρά γεμάτο)...

..στη θαλπωρή της αισιοδοξίας, που κάνει τους "τρελλούς" ν' ανεβαίνουν στον ουρανό.
Και από 'κεί να περιπαίζουν τους "γνωστικούς".

Καλημέρα,
Απλά νομίζω ότι συμπλήρωσα το σχόλιό σου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

επισκέψεις

IP Widget For Website