Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Γι' αυτούς και γι' αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.


Λάτρεις της 7ης Τέχνης και του νεοκλασικού πνεύματος
θρηνούν με αναμμένα κεριά μπροστά στο ΑΤΤΙΚΟΝ.
Δανεικό Από Πιτσιρίκο

Θάθελα νάχα το χρόνο να κλάψω και εγώ για τα νεοκλασσικά,
να θρηνήσω και για το ΑΤΤΙΚΟΝ
(που τελικά δεν κάηκε).
Αφού όμως πρώτα περάσω από την Ελευσίνα,
εκεί όπου πριν λίγα χρόνια,
τα χώματα της Περσεφόνης υποτάχθηκαν στις καμινάδες του Λάτση.
Να περάσω κι' από τον Ασπρόπυργο
κρατώντας ένα αναμμένο κερί,
για τους απεργούς της Χαλυβουργίας.

Να περάσω και από τα δυτικά προάστεια της πόλης
και να ανάψω ένα κεράκι,
έξω από τα σπίτια των δεκάδων οικονομικών αυτόχειρων.

Να περάσω και ν' ανάψω κεριά,
γι' αυτούς και γι' αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.
Που δεν θα στέρξει κανείς
και δεν θα δοθεί δάνειο επισκευής από κανέναν λαμπρό χορηγό.

Έχω πολλά να κάνω και για πολλά να κλάψω,
πριν φθάσω στο ΑΤΤΙΚΟΝ,
που τελικά δεν κάηκε.
Και στο νεοκλασικό του Τσίλερ,
που κάηκε και θα αναστηλωθεί από λαμπρούς χορηγούς,
αυτών που καίνε για ν' ανοίξουν οι "δουλειές"
σαν τον Λάτση και την κυρία της φιλευσπλαχνίας Βαρδινογιάννη.

Καλημέρα,
σε όσους στέγνωσαν τα μάτια τους από τα χημικά
κι' έτσι δεν μπορούν να κλάψουν για το ΑΤΤΙΚΟΝ.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους Φαρισαίους και τους Αλαφουζαίους

7 σχόλια:

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

"ΝΑΙ σε όλα"

gitsanas είπε...

Ας κρατήσουμε τα δάκρυά μας...θα τα χρειαστούμε για αλλού.
Τουλάχιστον τα δικά μου δάκρυα κυλάνε όταν βλέπω τον πρώην συμμαθητή μου να έχει φύγει από Ελλάδα, αφήνοντας την οικογένειά του πίσω, για να δουλέψει. Αυτός που είχε σπουδάσει 4 χρόνια και ξαφνικά στα 50 του, μετά από 24 χρόνια δουλειάς τον απέλυσαν.
Τα δικά μου δάκρυα κυλάνε όταν θυμάμαι την παλιά μου γειτόνισσα, μία αξιοπρεπή επιχειρηματία με τρία παιδιά που μία μέρα πριν 4 μήνες δεν άνοιξε το μαγαζί της γιατί την βρήκαν κρεμασμένη στο πίσω μέρος του σπιτιού της. Δεν άντεξε, είπαν...την έπνιξαν οι υποχρεώσεις και δεν μπορούσε να "καταπιεί" το ότι της έκοψαν το ρεύμα του σπιτιού της και του μαγαζιού της, το ότι η εφορία δεν της θεωρούσε τα τιμολόγιά της λόγω χρεών.
Τα δικά μου δάκρυα έτρεξαν ποτάμι προχθές. Προχθές που μετά την λαϊκή αγορά που γίνεται στην γειτονιά μου, είδα ένα ζευγάρι γερόντων να κάθεται πίσω από τον κάδο των σκουπιδιών και να ξεδιαλέγουν τα σάπια φρούτα και λαχανικά για να βγάλουν την βδομάδα τους. Και ντράπηκα...ναι ντράπηκα...
Δεν χαραμίζω λοιπόν τα δάκρυά μου για τα ντουβάρια....

Alexandros Raskolnick είπε...

Μην μπερδεύουμε τις βούρτσες με τις κουρκούτσες. Το παρακράτος του ΠΡΟ-ΠΟ που παρέσυρε τα μαλακισμένα να κάψουν την Αθήνα συγκοινωνεί με αυτούς που ψηφίζομε για να στήνονται στους διάφορους λάτσηδες...Η λογική του "γκρέμισε για να χτίσεις για νάχεις να γκρεμίσεις" δεν οδηγεί πουθενά...

dame31 είπε...

Σε άλλες εποχές θα έκλaιγα για το σινεμά, είμαι λάτρις του θέατρου και του σινεμά. θα νευρίαζα με όσους τα έκαψαν, έστω και τις εισόδους τους. Και τώρα νευρίασα, ένα καμένο σινεμά δεν φέρνει την ανατροπή. Αλλά δεν προλαβαίνω να κλάψω, υπάρχουν γύρω μου εκατοντάδες άλλες αιτίες που διεκδικούν το δάκρυ μου.
Κι αυτό με νευριάζει πολύ, θα ήθελα να έχω την πολυτέλεια να κλάψω για τα σινεμά.

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

τα κείμενά σου κάθε φορά είναι η καρδιά μου και η σκέψη μου.
σήμερα είναι τα δάκρυά μου.
για την τόση υποκρισία των δακρύων τους...
λες και η μέγιστη κατασροφή είναι το κάψιμο των κτηρίων και όχι το ολοκαύτωμα μιας χώρας ολόκληρης...

ΧΡΥΣΑΝΘΗ είπε...

Σήμερα, δυστυχώς, κανείς δεν κλαίει για τους ανθρώπους... Αναπόφευκτα σήμερα κλαίμε τους ανθρώπους και όπως κατάντησαν την αξία τους...

eApenanti είπε...

Σας Ευχαριστώ για την επίσκεψη, τα όμορφα λόγια σας και τη σύμπνοια των περισσοτέρων από εσάς.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

επισκέψεις

IP Widget For Website