Ωκεανός και οι ψυχές που έφυγαν από τούτη τη γή.
Μια Στάση στο Άπειρο του Χρόνου,
στην άκρη του Κόσμου,
Να ανα-μετρηθούμε με την Αιωνιότητα.
η πρόκληση -κι' ο Πόθος μας-
Μνήμες
Στάσεις
και στάσεις Ζωής.
Συνταίριασμα θάθελε ο θεός του καθενός μας
Λύπη και Χαρά
Δίψα και Νερό
Σίτο και πείνα
Ζωή και θάνατο.
Και οι Ψυχές είναι εδώ κι' εφέτος
προσκομιδή μιας Ανάστασης,
και θα μάς απλώνουν το Χέρι τους,
ως τη νύχτα των ρουσαλιών. Και,
ψιθυρίζοντάς μας,
Όσο στη Γή μένεις
μην πληγώνεις τα πλάσματά της.
(http://www.youtube.com/watch?v=FcglyhUre4w&feature=related)
Αντρέϊ Ταρκόσφκι Σολάρις
14 σχόλια:
Πόσες φορές οι μετά-μόρφωση δε λογιάζεται σαν πληγή;
Θανάσιμα πληγώνεται ο σπόρος για να γίνει καρπός. Πληγώνεται το "συνταίριασμα" και από το Δύο να καταφέρει το Ένα ή μ' άλλα την Ψυχή. Κι αυτή είναι ίσως που πρέπει να μην πληγώνουμε.
Από την άλλη όμως μήπως είναι έπαρση να πιστεύουμε ότι έχουμε πραγματικά την δύναμη αυτή να την αγγίξουμε.
Άλλωστε πληγή, μνήμη και στάση μέτρα ανθρώπινα. Ο ωκεανός πάλι...
Σκόρπιες κι αυθόρμητες οι σκέψεις μου. Ίσως και φλύαρες
Μακάρι να είχαμε όλοι αυτή σου την ευαισθησία... Δεν ξέρω αν η ανθρωπότητα ήτανε από γεννησιμιού της τόσο αλλαζονική ή ο πέρασμα των αιώνων μας έκανε έτσι.. άλλα όσο πιο μεγάλους νιώθουμε τους εαυτούς μας,τόσ που οι άλλες υπάρξεις να ασφυκτιούν(επιδή ακριβώς ξέρουν να δίνουν χώρο) τόσο μικρότεροι γινόμαστε..
σπάνια γράφω σε ποιήματα πέρα από μια καλημέρα...
επειδή όταν δημοσιεύω δικά μου μου την δίνει όταν γράφουν ερμηνείες...
γι αυτό μια γλυκιά...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Καλημέρα.
"Όσο στη Γή μένεις
μην πληγώνεις τα πλάσματά της"
Να το φωνάξουμε δυνατά γιατί οι άνθρωποι είναι κουφοί.
μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
//θανάσιμα πληγώνεται ο σπόρος για να γίνει καρπός.//
Έως εκεί που απλώνεται η αγάπη για την αιωνιότητα. Και είναι πληγή γέννας.
Καλημέρα σας
hoper,
Κανείς δεν ξέρει την ηλικία της αλλαζονίας των ανθρώπων, γιατί κάθε φορά σε κάθε κύκλο της ζωής καλούμαστε να την διαγράψουμε.
Καλή σου Μέρα
akrat,
Στάθηκε αδύνατο να εισπράξω το σχόλιό σου. Γιατί το υλικό της ανάρτησης είναι ένα ποίημα, η ταινία.
Έχεις δίκηο, στα ποιήματα δεν μπαίνουν υποσημειώσεις.
Καλή σου μέρα και από μένα.
Δημήτρη Καλημέρα
Καλή 'βδομάδα νάχουμε.
Σοφία μου Καλημέρα
Νάχουμε τη δύναμη να το φωνάζουμε
Να το δείχνουμε
και έτσι να το διδάσκουμε.
Καλησπέρα! Πολλές φορές η πληγή είναι αναπόφευκτη, αλλά προσπαθούμε για όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Όμορφο κείμενο!:-)
Καλημέρα Χρυσάνθη,
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Αν δούμε την πληγή σαν Μάθημα ζωής τότε και επουλώνεται και ωφελεί.
"Όσο στη Γή μένεις
μην πληγώνεις τα πλάσματά της."
Αυτό να έχουμε σαν αρχή μας πάντα σε κάθε μας κίνηση.
Την καλησπέρα μου!
μυστήριο κορίτσι Καλησπέρα,
Τουλάχιστον να προσπαθούμε..
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Δημοσίευση σχολίου