από την παράσταση Prometheus, LandscapeII, του Jan Fabre
(http://www.kaaitheater.be)
μη με ρωτάς,
αν θα βγώ κι' αύριο στους δρόμους,
να ζητιανέψω ξανά
τη φωνή μου από τον άνεμο της λήθης,
να ψάξω και πάλι
μήπως σε κάποια γωνιά τους βρώ
την ξεχασμένη μου ψυχή.
την ξεχασμένη μου ψυχή.
μη με ρωτάς
για το χρώμα της σημαίας μου
-μαύρο θάναι και κόκκινο-
θάνατος ή ζωή τα όνειρά μου
που θα πάω να συναντήσω.
να με ρωτάς,
αν θα καώ
απέναντι απο κείνους
που όρισα να με σκοτώνουν κάθε στιγμή.
Να με ρωτάς,
αν γένημα θα μείνω ενός έρωτα αγοραίου, και εικόνα
αυτών που εγώ κι' εσύ ονοματίσαμε
παιδιά ενός ανώτερου θεού.
μη με ρωτάς....
θα σου πώ ναί Κεμάλ
αυτός ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει.
μουσική
Κεμάλ, Μάνος Χατζιδάκις
9 σχόλια:
kαλο αγωνα....
Χάρηκα με τον επίλογο....
και για τα χρώματα της σημαίας...
Καλή εβδομάδα !
Μπορεί ν' αλλάξει, ναι.
Αρκεί εμείς να ξεπεράσουμε τη λογική της "ανάθεσης" και της προσμονής των "σωτήρων" και να γίνουμε οι ίδιοι αυτοί που θα διαχειρίζονται τη ζωή, τους αγώνες και τα όνειρά τους.
Καλή εβδομάδα φίλε "e-apenanti".
''νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί''
Μακάρι να λέγαμε όλοι ναι...
Καλημέρα.
''νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί''
Η πιο σωστη κουβεντα τουτη τη στιγμη..!
OSTRIA,
Καλημέρα
και πάλι ευχαριστώ
@iris
καλημέρα
συνήθως κάθε επίλογος, γράφεται με μελάνι θυσιών που προηγήθηκαν.
πως να μην είναι αισιόδοξος ;
ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ
καλή σου μέρα,
ισχύει ό,τι έγραψα στο σχόλιο της iris πριν
είθε η βροχή να μη φέρει τη μαυρίλα κεί πάνω.
Μαρία Νι,
Λιακάδα,
Έτσι ακριβώς. με μια υπενθύμιση: το μαχαίρι όταν δίνεται πρέπει να έχει την πρότερη δικαίωση.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη
και όπως βλέπετε ο καφές μου πάντα μου μένει κρύος. Θα διορθωθώ με τον καιρό..
Δημοσίευση σχολίου