Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Οι Τρώες


Είν’ oι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων, 

είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. 
Κομμάτι κατορθώνουμε, 
κομμάτι 
παίρνουμ’ επάνω μας, κι αρχίζουμε 
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. 
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. 

Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας 
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει,
Είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. 

Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη 
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, 
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε. 

Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, 
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται, 
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει, 
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε 
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή. 

Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. 
Επάνω, 
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. 
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαίν κι’ αισθήματα 
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε. 

Κωνσταντίνος Καβάφης 

μουσική:
Μικης Θεοδωράκης, κάθε πρωΐ που ξαναρχίζει

6 σχόλια:

airis είπε...

Κι η δική μας πτώσις; Είναι βεβαία κι αυτή;

marie είπε...

Πέρασα για μία καλησπέρα! Καλό υπόλοιπο εβδομάδας εύχομαι. :)

eApenanti είπε...

@iris
Καλημέρα
αν θέλουμε την ανάσταση, ναι.

σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, πάντα με δροσίζει όπως άλλωστε και οι αναρτήσεις σου.

eApenanti είπε...

marie,
καλημέρα !

Eυαγγελία είπε...

"Πιο δυνατή η ψυχή από την ανάγκη, και δε συχωρνάει!
~Ν.Καζαντζάκης

Καλησπερίζω με ευχές για ένα όμορφο φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο.

eApenanti είπε...

Καλημέρα Αοράτη,
όπως και νάχει ο χρόνος πάντα μια νέα μέρα ας μας περιμένει..

Αν η ανάγκη περιγράφει την καθημερινή μας βίωση και τη λογική της, συμφωνώ. Μα η ψυχές μας θάπρεπε μία ανάγκη νάχουν, να πετάξουν. Αυτό θα απελευθέρωνε τα πόδια μας από τη γή. Ίσως αυτό να θέλει να μας πεί ο ΝΚ.

Εδώ θα θυμηθώ το μύθο του Ίκαρου που πίστεψε στην ψυχή του και όχι στης λογικής τα νάματα και θυσιάστηκε κάτω από το φώς.

Έτσι κι' αλλοιώς το θέμα είναι από τα δύσκολα...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

επισκέψεις

IP Widget For Website