Σαν να μην πέρασε μια μέρα (ΙΙ)

Νύχτα και πάλι χτύπησαν οι θρασσύδειλοι τους απεργούς του ΜΕΤΡΟ. Όπως και στο Πολυτεχνείο τότε. Γνώρισμα η δειλία μισθοφόρων εντεταλμένων να διεκπεραιώνουν τα σκοτεινά σχέδια των ηγεμόνων τους.

Μα όσο και αν η νύχτα έχει απλωθεί, σκεπάζοντας με το σκοτάδι της κάθε γωνιά του είναι αυτής της χώρας, αυτής της κοινωνίας, πάντα κάποιοι φάροι θα μένουν αστράφτοντας το φώς των δρόμων μας.

Και πληθαίνουν αυτοί οι φάροι, οι τόποι θυσίας και προσφοράς για τους επόμενους. Για να δίνουν την απάντηση όχι στους τυράννους κάθε εποχής, αλλά στις σκοταδιασμένες συνειδήσεις των ανθρώπων. Συνειδήσεις που καταθέτουν το μίσος του εγώ τους, τη μικρότητα του νού τους στο βωμό των ισχυρών.

Αυτά μόνο σαν αφιέρωμα στον αγώνα των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ

και μερικά για τους άλλους...

Δεν οργίζομαι με τους τυράννους και τα όργανά τους. Αλλά μ' εκείνους που εθελοντικά ανοίγουν πρόθυμα τον δικό τους τάφο, που δέχονται να γίνουν σωροί πτωμάτων πάνω από τους οποίους θα αναρριχηθεί ο εισβολέας στα τείχη της πόλης.

Που ούτε για μια στιγμή δεν τους πέρασε από το νού πως βαφτίστηκαν πολίτες ελεύθεροι γιατί κάποτε, εδώ και χιλιάδες χρόνια υπήρξαν φάροι που οδήγησαν την ανθρωπότητα στο οκτάωρο, στο δικαίωμα ψήφου, στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, στο δικαίωμα της εργασίας. Φάροι που έσπασαν τις αλυσίδες της δουλείας.

Εξωνημένε πολίτη Γιαννο-Κωστό-Παπαδό- Χριστό- Πουλε, ή όπως αλλοιώς λέγεσαι, διέγραψε από την ταυτότητά σου το πατρώνυμο, το γένος, το επάγγελμα και ό,τι άλλο είναι γραμμένο να σε κάνει ξεχωριστό και ελεύθερο πολίτη. Γράψε εξωνημένε μου πολίτη το νέο σου πατρώνυμο: του Πρετεντέρη, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Τόμσεν, της Μέρκελ, του Ομπάμα, ή όποιου άλλου αφέντη θέλεις να υπηρετήσεις. Φόρεσε και τη στολή του δούλου, δούλεψε 16 ώρες το εικοσιτετράωρο και τότε ξέρνα τη μοχθηρία σου και τη μικρότητά σου πάνω στους φάρους που καταδέχθηκαν να σου δείξουν την πόρτα του παραδείσου των ονείρων τους. 

Α!, και επέστρεψε παρακαλώ στα αφεντικά σου όλους τους μισθούς και τα δικαιώματα που εισέπραττες και καρπωνόσουν τόσα χρόνια με τις πλάτες και τους αγώνες αυτών που τώρα φτύνεις.

Αν θέλεις να υπηρετήσεις τα αφεντικά σου αυτός είναι ο δρόμος της μόνης αρετής που μπορεί να διαθέτεις, της εντιμότητας.