Ταξίδια μέσα στη νύχτα

      Σε σκοτεινές μέρες "γεννηθήκαμε". Που η προδοσία, η χλεύη, τα ψέμματα, η καταστολή τις κάνουν σκοτεινότερες. Οι "ευεργέτες" έβγαλαν τις μάσκες και κρώζουν πάνω στο ημιθανές πτώμα της χώρας μας, ζητώντας τα "δανεικά" τους.

    Πάντα ο Ιούλιος μου βάραινε την ψυχή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τούτη τη φορά όμως σαν ρεβάνς στα ημιτελή έργα της του 65 και 74. Και οι έλληνες τοιμάζουν - όσοι μπορούν- τις αποσκευές τους για την μεγάλη απόδραση προς τη λήθη των διακοπών. Αλλοι με το μυαλό να μένει πίσω: στους τραπεζικούς των λογαριασμούς και θυρίδες, στους απλήρωτους λογαριασμούς, στον αν θα έχουνε δουλειά και ψωμί γυρνώντας πίσω.

.... και οι ΑΛΛΟΙ - οι λίγοι- που φεύγουν ξέγνοιαστοι: Εστειλαν το "κομπόδεμά" τους στην Ελβετία, αποθήκευσαν χρυσό και αλεύρι και είναι έτοιμοι για τον δεύτερο γύρο του κατοχικού τους λειτουργήματος, περιμένοντας το παρασύνθημα...

... Χθές ο νεοπαγής τσάρος της οικονομίας επιτέλους ξεστόμισε τη λέξη χρεωκοπία. Είκοσι μήνες χρειάστηκαν για να στήσουν το σκηνικό για ένα έργο που έχει γραφεί εδώ και χρόνια: Η Ελλάδα ξανά στη σκλαβιά.

    Ένας φίλος προ ημερών θυμήθηκε τι έλεγε η γιαγιά του στα παλιότερα χρόνια: ένα σακί αλεύρι, ένα σακί ρύζι και ένα σακί ζάχαρι για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Και ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός:  Πάρτε μαζί σας νερό.Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία. 

Σας καλωσορίζω λοιπόν φίλοι μου, αλλά δεν σας αποχαιρετώ. Θα είμαι εδώ γιατί δεν φεύγω.

Νάναι οι δρόμοι σας φωτεινοί. Γιατί όλα είναι δρόμος, όλα θα κρίνονται στους δρόμους πια. Που, όσο φωτεινότερους τους χαράζουμε, τόσο η βαρβαρότητα δεν θα μας αγγίζει.