Ποιοί στα αλήθεια ανησύχησαν και ποιοί εξεπλάγησαν από το νέο αυτό μακελειό;
1. Αυτοί που "εξεπλάγησαν".
Οι ηγεσίες των ανεπτυγμένων χωρών, αφού δήλωσαν σοκαρισμένοι από το γεγονός, περιορίστηκαν στην "καταδίκη" του, εξορκίζοντας το κακό σαν ένα μεμονωμένο γεγονός. Θέλησαν να αποκρύψουν ότι οι ηγεσίες αυτές και το σύστημα που υπηρετούν επωάζουν και γαλουχούν τον φασισμό σαν το ύστατο όπλο τους απέναντι στους λαούς των. Η λεγόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση που αφήνουν να επικρέμαται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια των λαών, οι απειλές της χρεωκοπίας και οι απειλές κατά της εθνικής κυριαρχίας των κρατών φαίνεται πως δεν είναι αρκετές και ικανές να σταματήσουν την αφύπνηση των αποχαυνωμένων κατά ένα μεγάλο ποσοστό "υπηκόων" τους.
Ο Μπρέιβικ και οι Ναϊτες ιππότες του προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα από αυτό που οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού διακηρύττουν. Αλλά τα παγκόσμια ΜΜΕ ασχολήθηκαν περισσότερο να μας θυμίσουν το αντι-ισλαμικό μένος του Μπρέιβικ και την αφοσίωσή του στον Χριστιανισμό, αποσιωπώντας το ποιοί είναι οι ιδεολογικοί του πατέρες. Ειδικά στην Ελλάδα αλλά και στη Σερβία εξαπολύθηκε ένα μπαράζ ειδήσεων για την αγάπη του Μπρέιβικ για τις χώρες αυτές και τον χριστιανικό πολιτισμό τους, για την αντίστασή τους κατά των μουσουλμάνων. Ξέχασαν βέβαια τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, ξέχασαν τις χορηγίες της Γερμανίας και των ΗΠΑ στον ΟΥΤΣΕΚΑ, ξέχασαν το Κοσσυφοπέδιο. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε: ο φασισμός πρέπει να "πατά γερά" σε έναν σκοπό και σε κάποιο δόγμα. Μόλις ο σκοπός εκπληρωθεί, αποδογματίζεται και τίθεται στην υπηρεσία των αφεντικών του. Παράδειγμα η ιδεολογική, κοινωνική και πολιτική πορεία της Γερμανίας προς τον ναζισμό.
Και μιάς και θυμήθηκα τη Γερμανία καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στο άρθρο του Χέρφριντ Μίνκλερ, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου. Το άρθρο αποτελεί μια πολιτική διακήρυξη υπέρ της προώθησης του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας σε όλη την έκταση της Ευρώπης! Παραθέτω την ιστοδιεύθυνση του σχετικού δημοσίευματους του κ. Δελαστίκ .
Όλα αυτά είναι σε απόλυτη εναρμόνιση με τη θεωρία του Ζάμιουελ Χάντιγκτον περί της σύγκρουσης των πολιτισμών. Δεν είναι τυχαίο ότι δεκαετίες τώρα έχει εγκαταλειφθεί το δόγμα της συμπόρευσης κομμουνισμού και εβραϊκού σιωνισμού και ότι από εποχής Ρέηγκαν το νέο δόγμα που παγκοσμίως προωθείται είναι αυτό της συμπόρευσης κομμουνισμού και ισλαμισμού. Βέβαια πάλι εδώ ξεχνάνε οι πεφωτισμένοι κήρυκες του φονταμενταλιστικού κεφαλαίου τη συμπόρευση των αυταρχικών καθεστώτων πολλών ισλαμικών κρατών και ηγεσιών με τα δόγματα του Ρέηγκαν και των Μπούς. Οι Ταλιμπάν - σαν ακραία έκφραση αυτής της συμπόρευσης όπως και οι νεοφασίστες ανά την γηραιά Ήπειρο αποτελούν τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έπρεπε να βρεθεί ένας νέος εχθρός: Αυτός ήταν ο Ισλαμισμός. Η συνέχεια γνωστή. Άγρια επίθεση σε κάθε τί που αντιστέκεται στα σχέδια της υποδούλωσης των λαών που διεκδικούν ελευθερία, δημοκρατία και αξιοπρεπή διαβίωση.
2. Αυτοί που πρέπει να ανησυχούν
Αυτοί που πράγματι πρέπει να ανησυχούν είναι οι λαοί. Ειδικά οι λαοί που έχουν μπεί στο στόχαστρο της νέας παγκόσμιας τάξης του συσωρευμένου πλούτου. Σε αυτούς τους λαούς ο Μπρέιβικ "βιάστηκε" να στείλλει το μήνυμά του.
Το είδαμε στη χώρα μας. Το βλέπουμε καθημερινά. Ορδές φασιστών να επιτίθενται όχι μόνο στους "έγχρωμους" αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους που διαδήλωναν στα τέλη Ιουνίου στο Σύνταγμα. Και θα δούμε κλιμάκωση αυτής της φασιστικής βίας στη συνέχεια. Βλέπουμε και θα δούμε την άγρια καταστολή κυρίως πάνω σε όσους αντιστέκονται στα Μνημόνια και στο ξεπούλημα της χώρας.
Οι Χρυσαυγίτες και οι θαυμαστές του Μπρέιβικ, αλλά και όσοι ρίχνουν νερό στο μύλο τους - ανάγοντας σαν κύριο, μοναδικό και πρώτο θέμα της πολιτικής και κοινωνικής τους "δραστηριότητας" την ύπαρξη των ξένων στην Ελλάδα- τυγχάνουν προστατευόμενοι της αόρατης εξουσίας που τρέφεται με το μίσος, τη διαίρεση και την αλληλοεξόντωση μεταξύ των λαών. Όλοι αυτοί, θέλοντας και μή, βγάζουν από το κάδρο τον πραγματικό εχθρό κάθε χώρας, βάζοντας στη θέση του ομάδες και λαούς που ο λαϊκισμός του φασισμού δεν πολυδυσκολεύεται να ανάγει σε κύριο εχθρό.
Ας εξετάσει ο κάθε Μπρέιβικ - αν μπορεί και θέλει - το πόσο λαοί σαν αυτούς, που μεταναστεύουν στην ευημερούσα αυλή μας, τους έχουμε εκμεταλλευθεί, πόσο οι "πολιτισμένες" δυνάμεις έχουν ρημάξει τις χώρες των. Ας σκεφθεί ο καθένας μας ότι η μετανάστευση είναι η μάστιγα τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες όσο και για τις χώρες που τους υποδέχονται. Για αυτό ακριβώς οι αόρατοι χορηγοί του κάθε Μπρέιβικ επιδοτούν το φαινόμενο της μετανάστευσης, κερδίζοντας τριπλά. Σε πολιτικό επίπεδο δίνουν τροφή στον φόβο και στον φασισμό. Σε κοινωνικό επίπεδο καταφέρνουν να καλλιεργούν το μίσος και τη διαίρεση μεταξύ των λαών. Τέλος, σε οικονομικό επίπεδο θησαυρίζουν από τα φθηνά τους μεροκάματα.
Το φίδι λοιπόν δεν βγήκε ξαφνικά από την τρύπα του. Το ξύπνησαν οι πρώϊμες ζέστες της εποχής. Το εξανάγκασαν οι συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου