Εκατό ημέρες και μια αιωνιότητα

Όποιος την ιστορία αφουγκράζεται 

διόλου δεν παραξενεύεται 

από αυτά που συμβαίνουν 

και από αυτά που έρχονται.

Αναθέματα στην ιστορία του από βαρβάρους δεν δέχτηκε κανένας λαός. Ύβρεις στον πολιτισμό του, δεν άφησε ατιμώρητες κανένας λαός. Όταν και αν, αυτός ο λαός, μάζευε σαν φυλαχτά από τη ρημαγμένη γή του τα σπασμένα μάρμαρα των ηρώων του, τα αναθήματα στους τάφους των νεκρών του, τις εικόνες των αγίων του, τις μυρωδιές της γής του, τους ήχους της πλάσης του.

Σήκωσαν λιθάρια λήθης αλάξευτα οι βάρβαροι να ρίξουν πάνω από τους τάφους της ιστορίας λαών που θέλησαν να αφανίσουν. Να σβήσουν κάθε μαρτυρία μαρτύρων, να ξεθωριάσουν τα χρώματα που τυλίγουν τα στεφάνια τους, να χλωμιάσει το φώς στα πρόσωπά τους.

Βαρβάρων τρομώδεις οιμωγές για το σκίρτημα της Δημοκρατίας, την οποία δανείστηκαν ατόκως και μας την επιστρέφουν λαβωμένη, αλλήθωρη και ξεπνοημένη. Δημοκρατία στα μέτρα των Αγορών τους. Αξίες που γκρεμίζονται για να στηθούν τα ειδώλια  πρόσκαιρων θεών με πήλινο σώμα, ατσάλινη βούληση και βάρβαρη ψυχή.

Και όταν αυτή η δημοκρατία έννοιωσε τη συστολή της στο μπόϊ ενός φασισμού, από το φώς της Αντιόπης, κάλεσε τις  Αμαζόνες της να τη σώσουν. Το ΟΧΙ δεν της ταίριαζε, ο λαός στους δρόμους την εφόβιζε. Δημοκρατίες βαρβάρων υπηρετούμενες από βραχύβιους και αδίστακτους δυνάστες.

Δυνάστες δημαγωγούς που διδάχθηκαν τη δημοκρατία τους στα κολλέγια της εσπερίας με υποτροφίες κακόφημων οικογενειών. Που διδάχθηκαν σαν πρώτη αρετή την εξαπάτηση του λαού, σαν δεύτερη την παροχή υπηρεσιών στους αφέντες τους και σαν τρίτη την κονόμα τους. Δυνάστες βγαλμένοι από τα τάρταρα του άδη των αγορών, με πανοπλίες σιδερόφρακτες και ξίφη βαριά πάνω από τα κεφάλια των υπηκόων τους. 

Διόλου δεν παραξενεύομαι με τα καμώματά τους. Κάθε ένας τους για μια δουλειά, για ένα πρότζεκτ, η εξειδίκευση είναι το πάν. Ένας θα δανείσει τη χώρα, ο άλλος θα την πουλήσει, χειροπόδαρα δεμένη με μνημόνια και μεσοπρόθεσμα.

Λίγοι λαοί αξιώθηκαν τη μοίρα της δικής μας χώρας. Που σημαδεύτηκε η ιστορία της ανάμεσα σε ποτάμια αίματος και ατραπούς προδοσίας. Που ακόμη και για τους προδότες της είχε έναν καλό λόγο να πεί, μια καλή θεσούλα στο κράτος της ή στα έδρανα των δυναστών της. 

          ...Και όταν η χρεία το επιτάξει να γίνουν και ηγέτες της.. 

άλλοτε σαν έτοιμοι από καιρό και άλλοτε εν σπουδή, σπουδάζοντες τον εκβιασμό και το ψέμα. Τέτοια κύμβαλα αλαλάζοντα πάντα δικαιούνται μια ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους στην εξυπηρέτηση των ευεργετών τους.

    ...και αφού έτσι τόφεραν οι καταστάσεις και το μή-αρτιμελές ανδρείκελο διέψευσε τις προσδοκίες τους, βρέθηκε η λύση: Εκατό μέρες και νύχτες κάτω από το λύχνο της εσπερίας το έτερον τάλαντο θα μάθει γραφή και υπογραφή. Να γράφει φιρμάνια στους υπηκόους και να υπογράφει συμβόλαια με τους αγοραστές της χώρας. 

Κρυφό σχολειό για εκατό ημέρες και βλέπουμε. Με δασκάλους τον Μπένυ, την Ντόρα, τον Καρατζαφέρη. Και τον κ. Κουβέλη παρακαλώ: να διδάσκει Savoir Vivre στις ύαινες και Γαλλικά στους παπαγάλους.

Πτυχία για πρωθυπουργούς, διπλώματα μετ' επαίνων για υπουργούς. Δια χειρός Μερκοζί, Ομπάμα, ΔΝΤ, Τρισέ, Γιούνγκερ και ενός ιεροεξεταστή τραπεζίτη. Που θα κρίνει Αυτός πότε ο μαθητής είναι έτοιμος για να αναλάβει καθήκοντα.  

Και θα τον δοκιμάσουν πέρα κατακεί την Άνοιξη, στις ελέω Μέρκελ εκλογές... Που αλλοίμονό του αν δεν πάρει άριστα με αυτοδυναμία. Θάχει τον Μπένυ, την Αννούλα τον Πρωτόπαπα και τον Λοβέρδο υπουργούς. Μαζί να ρίχνουν τις πασιέντζες ποιοί θα απολυθούν σήμερα, ποιοί θα πεθάνουν αύριο. Και να συνυπογράφουν ληξιαρχικές πράξεις αρραβώνων υποταγής.

   για τα επόμενα εκατό χρόνια... περιφρόνηση έχοντες για τον Προμηθέα. 

Στα σπίτια τούτης εδώ της χώρας ακόμη φέγγει το κερί με το φώς που κάποτε μοίρασε στους ανθρώπους κλέβοντάς το από τους θεούς. Φώς που φωτίζει αγάλματα ποιητών, φιλοσόφων και γλυπτών. Εικόνες αγίων και φωτογραφίες ηρώων, κολασμένων και φωτισμένων τούτης της γής.

Αυτής της γής, που στους δρόμους της περπατούν ακόμη ψυχές ανθρώπων ψάχνοντας το μεγάλο μυστικό στις πτυχές των αγαλμάτων, στις ρίμες των ποιητών, στις σκιές των κιόνων.

Στις εκατό ημέρες της προεκλογικής περιόδου τα φώτα της Μέρκελ πρέπει να μεταλαμπαδευτούν στους νέους υπουργούς και στους υποτελείς των. Επιτυχώς και χωρίς εκπλήξεις, παρακαλώ. Και η αδιατάρρακτη συμπόρευση των δύο κομμάτων να συνεχισθεί, απαιτεί η Καγκελαρία του Τέταρτου Ράϊχ. Για τα επόμενα εκατό χρόνια.


Δημοκρατία Εκατό Ημερών, σκλαβιά ενός αιώνα.

Σχτικές αναρτήσεις:

http://e-apenanti.blogspot.com/2011/11/blog-post_634.html