Σαν αφιέρωμα..

Εσείς που θα βγείτε απ’ τον κατακλυσμό,

που έπνιξεν εμάς,

Θυμηθείτε,

σαν θα μιλάτε για τις δικές μας αδυναμίες,

και τα σκοτεινά χρόνια, που εσείς γλυτώσατε.

Αλλάζοντας πιο συχνά χώρες κι' από παπούτσια,

διαβαίναμε μέσα στην πάλη των τάξεων απελπισμένοι

Βλέποντας αδικία μονάχα και αντίσταση καμιά.

Και όμως ξέραμε ότι, 
Το μίσος για την ταπεινοσύνη 
αλλοιώνει το πρόσωπο
και η οργή για την αδικία 
φέρνει βραχνάδα στη φωνή.


Αχ, εμείς που κηρύταμε τη φιλία,
μεταξύ μας δεν φιλιώσαμε.

Εσείς όμως σαν έρθει η μέρα,

που ο άνθρωπος συμπαραστάτης θα ‘ναι τ’ ανθρώπου

Να μας θυμάστε μ’ επιείκεια”.

Μπ. Μπρέχτ.

"Στους απογόνους"