Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Νάνσι Λίντμποργκ της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης σχεδόν 29.000 παιδιά έχουν πεθάνει από την πείνα τους τελευταίους τρεις μήνες στη Σομαλία, εξαιτίας της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης που πλήττει το Κέρας της Αφρικής τα τελευταία χρόνια. Δεν υπολογίζονται οι νέοι και οι ενήλικες, μιάς και οι στατιστικές για τα ηλικιακά αυτά στρώματα δεν προκαλούν το ενδιαφέρον των "ανθρωπιστών" απανταχού της γής.
Επίσης, σύμφωνα με μελέτες κοινωνικών οργανώσεων και με βάση παλαιότερες στατιστικές, ο αριθμός των θυμάτων της πείνας αναμένεται να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, ακόμα και αν αύριο κιόλας αποκατασταθούν πλήρως οι υποδομές κοινωνικής μέριμνας. Όσο όμως η αδιαφορία συνεχίζεται, όσο η ανθρωπιστική υποκρισία κερδοσκοπεί πάνω στα πτώματα των πεινασμένων της Σομαλίας, η μάστιγα της ξηρασίας και της κερδοσκοπίας των αγορών θα αφήσει πίσω της έως και δύο εκατομμύρια νεκρούς, αφανίζοντας σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού της.
Από την άλλη, στις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη, εκεί όπου η καλλιέργειες των μεταλλαγμένων δοξάσθηκαν σαν ξόρκι κατά της πείνας, η υπερπαραγωγή μένει αδιάθετη στις αποθήκες και στα χωράφια των καλλιεργητών, στην ουσία όμως όπλο στα χέρια των κερδοσκόπων της διατροφής. Για παράδειγμα στον κάμπο της Ηλείας δεκάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών με πρϊόντα που θα μπορούσαν να δώσουν ανάσα σε πεινασμένους όπου γής, θυσιάστηκαν στα παιγνίδια και στις ορέξεις των εμπόρων και των αγορών.
Πάνω από 80.000 στρέμματα με καρπούζια, δηλαδή περίπου 500.000 χιλιάδες τόνοι έμειναν να σαπίζουν στα χωράφια της Ηλείας. Οι αγρότες παρακαλούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους να τρυγήσει δωρεάν τον καρπό, βρίσκοντας έτσι μια ελάχιστη δικαίωση του κόπου τους. Φίλος αγρότης με 1.500 στρέμματα καλλιέργειας καρπουζιών παρακαλούσε παραθεριστές, αθίγγανους, ντόπιους, τσοπάνηδες να μπούν να τρυγήσουν δωρεάν το χωράφι. Μούλεγε ότι τελικά είναι ζήτημα αν φύγαν με αυτόν τον τρόπο δύο τόνοι καρπούζια. Μούλεγε επίσης ότι έφθασε να παρακαλάει δεσποτάδες, παπάδες, ιδρύματα να μαζέψουν το βιός του δωρεάν προς ανακούφιση των πτωχών οικογενειών και των σιτιζομένων στα ιδρύματα. Μούλεγε ακόμα ότι όλοι αυτοί οι άτυχοι και απελπισμένοι αγρότες βρήκαν τη δύναμη να απευθυνθούν σε αρχές (αντιπεριφεριάρχες, δημάρχους, κοινωνικές υπηρεσίες), προκειμένου αυτές να φροντίσουν για τη διάθεση αυτών των προϊόντων. Πρότειναν μάλιστα (οι ίδιοι οι αγρότες) η περισυλλογή και μεταφορά των καρπών να επιβαρύνουν τους ίδιους !. Εις μάτην... Γέμισα δύο φορές το αυτοκίνητό μου και στην Αθήνα, μοίρασα στη γειτονιά μου τα "λάφυρα".
Το ίδιο συνέβη με όλες τις καλλιέργειες εφέτος. Πατάτες, πεπόνια, κολοκύθια σάπισαν στα χωράφια. Και εγώ αναρωτιέμαι: πού είναι όλοι αυτοί οι επαγγελματίες της αλληλεγγύης, οι έμποροι του πόνου, οι φιλεύσπλαχνες κυρίες των εράνων, οι σπόνσορες των ανθρωπιστικών γκαλά, οι περίφημες ΜΚΟ, οι πονόψυχοι εφοπλιστές, το κοινωνικό μας κράτος, όλοι αυτοί που από τις επάλξεις των τηλεοράσεων διοργανώνουν εράνους αγάπης, εκδηλώσεις συμπαράστασης για κάθε περίπτωση, όπου είναι αναγκαία η τόνωση του "φιλανθρωπισμού" τους, και σε κάθε περίπτωση - θάλεγα εγώ - που μια κονόμα ή ένα ξέπλυμα περιμένει...
Αν ήθελαν έστω και κατ' ελάχιστο να μας δείξουν τα φιλανθρωπικά τους κίνητρα θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τη μεταφορά των αγαθών αυτών σε περιοχές και χώρες όπου θερίζουν η στέρηση, η πείνα, ο θάνατος. Φαίνεται όμως ότι το εμπόριο της πείνας παράλληλα με αυτό της "φιλανθρωπίας" ανθεί και μονοπωλεί το ενδιαφέρον των κατ' επάγγελμα ευεργετών όπου γής. Οι Αγορές γάρ κελεύουν !
