Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Μεταλλαγμένα δίποδα

Λένε, πως τα χαρτιά που ρίχνεις στην τουαλέτα, γίνονται τερατόμορφα σκουλήκια.

και μετά, σαν φτάνουν στη θάλασσα, εξολοθρεύουν όλα τα ψάρια.

Λένε, πως αυτά τα χαρτιά δεν πρέπει να καταλήγουν ούτε στη χωματερή

γιατί γίνονται μαύρα φίδια που δαγκώνουν τους γλάρους.

Γι' αυτό κάψτε τα χαρτιά αυτά, ούτε στη χωματερή,

ούτε στη θάλασσα δεν πρέπει να φτάνουν.

Μυθοπλασίες της καθημερινότητας


Στα δέκα-τέσσερα, έρποντας, έφθασαν ως το κονγκλάβιο οι υποτακτικοί του. Στα δέκα-τέσσερα ήπιαν νερό, γεύτηκαν τροφή, δέχθηκαν και υπέγραψαν τους όρους της υποταγής. Στα δέκα-τέσσερα πάλι, έρποντας, επέστρεψαν στη γή που ξεπούλησαν. Να διαλαλήσουν τη σωτηρία της, ερπετά κατ' επιλογή και παρά φύση. Και απαίτησαν, τα καθ' έξιν και κατά προτροπήν ερπετά, υποδοχή θριαμβευτών.


Ψάξε ιστορικέ στα κιτάπια σου και βρές μου άλλο τέτοιο προηγούμενο. Όχι στα 4.000 χρόνια της γραπτής ιστορίας, αλλά στα εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξης των ειδών. Δίποδο που να μεταλλάχθηκε σε γαστερόποδο ερπετό.


Αντίθετα ιστορικέ μου θα βρείς τον ποιητή να μιλά για τη θλίψη της Κίρκης, για την ατυχία της να βρεθεί στο νησί της ένας ονόματι Οδυσσέας με το Νόστο του. Θα δείς το ξέπνοο πια μαγικό ραβδάκι της, χαμαί καταπεσόν, από τη φορά της Ιστορίας.


Αυτά λένε οι μύθοι, οι νομοτέλειες και οι συμβολισμοί. Τούτα όμως τα ερπετά των εργαστηρίων ζήτησαν ο ήλιος να γυρίσει πίσω, οι άνθρωποι νάχουν το κεφάλι στη γή και τα πόδια στον στον ουρανό. Και αύριο θα ζητήσουν με διάταγμα και πάλι να πέσουν στα τέσσερα και στα δέκα-τέσσερα, σκουλήκια τροφή να γίνουν σε πτερόεντα αρπαχτικά.


Έτσι κάπως πέρασε η προχθεσινή νύχτα, που γέννησε τη χθεσινή μέρα με τον ήλιο να ανηφορίζει αδίστακτος από τις απειλές των ερπετών.


...και παρεδόθη το βιβλίο των γραφών, κουρελιασμένο από αδίστακτους βιαστές, στον μέγα αλχημιστή, να το μπαλώσει, κατά πώς οι ανάγκες, και να του προσθέσει σελίδες για να αλλάξει τα παληά και να χωρέσουν νέα διατάγματα...


και το άρθρο 120 του Συντάγματος που τώρα λέγει και διαλαλεί "πρώτα οι τοκογλύφοι",

και το άρθρο 121 του Συντάγματος που διακηρύσσει "όλα για τους δανειστές".


Νάχουν ένα αποκούμπι οι επίγονοι των κατακτητών. Να επανακάμπτουν στα πατρώα των προγόνων τους μετά από εκατό και διακόσια και χίλια χρόνια. Ν' αξιώνουν και να αξιώνονται δικαιώματα από εναπομείναντα ερείπια, αλλά και αναδημιουργήματα μιας χώρας που κάποτε θα σταθεί και πάλι όρθια, μα οι πληγές θα μένουν πάνω στο σώμα της, στίγματα για να θυμώμαστε πώς ένας Παπαδήμος, ένας Βενιζέλος, ένας Σαμαράς, και ένα μη αρτιμελές εκμαγείο του μουσείου της προδοσίας, κατάφεραν σε μια στιγμή της ιστορίας να αναστρέψουν τη φορά της γής.


Και σ' εκατό και διακόσια και χίλια χρόνια η ιστορία θα θυμάται, οι πάντες θα θυμούνται και πάντα τα άλογα της φύσης θα θυμούνται, πως κάποτε υπήρξαν δίποδα που έγιναν ερπετά, μα διόλου δεν θα κολακεύει τα ερπετά τούτη η θύμιση. Γιατί στη γή που όρισε κάποιος δημιουργός να κατοικήσουν και να διατρανώσουν με την παρουσία τους τη σοφία Του, βρέθηκαν στην ίδια συνομοταξία με δηλητηριώδη, μοχθηρά και παρά φύση κανιβαλίζοντα γαστερόποδα.


*********


και το άρθρο 120 του Συντάγματος που τώρα λέγει και διαλαλεί "πρώτα οι τοκογλύφοι",

και το άρθρο 121 του Συντάγματος που διακηρύσσει "όλα για τους δανειστές".


Και σύ εργαζόμενε, και σύ πάλι απόμαχε που τους εμπιστεύτηκες τις θυσίες της ζωής σου, που συνάρτησες τη ζωή σου και τη ζωή των παιδιών σου με τους καθ' έξιν προδότες της πλάσης, όχι απλά της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά της φύσης ολάκερης, τρίβεις τα μάτια σου, για τις εικόνες που στοιχειώνουν την επόμενη μέρα της μεγάλης νύχτας.

Άκου τον ήχο των κυμβάλων. Αλαλάζοντα πως, από το γάλα και το ψωμί του παιδιού σου, ανώτερο αγαθό είναι η συνέπεια απέναντι σε μια χούφτα αποβράσματα-τραπεζίτες, που όρισαν τη γή σαν δική τους, δημιουργοί γενόμενοι μιας τερατοπλασίας.


Κύμβαλα αλαλάζοντα πως, σού πρέπει ένα νοσοκομείο λιγώτερο και ένας θάνατος, αν είναι να ευδοκιμήσει και να δικαιωθεί η τερατοπλασία.


Και πως ακόμη και το είδος σου πρέπει εν ανάγκη να εκλείψει, αν δεν χωρά στην κιβωτό τους. Και να τους ευλογείς γι' αυτό.


Αυτά υπέγραψαν οι υποτακτικοί, χθές ενώπιον του κονγκλαβίου των αγορών. Ανήμερα του οσίου Τιμοθέου των συμβόλων. Του εν ερήμοις αυλιζομένου και δια δακρύων δροσιζομένου. Εκατομμύρια χρόνια μετά, αφ' ότου ο άνθρωπος στάθηκε στα δυό του πόδια εξ' αμοιβάδος προελθών.


Σχετικές αναρτήσεις:

Άρατε Πύλας http://e-apenanti.blogspot.com/2011/10/blog-post_27.html

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Γκαρίντσα, Το σπουργιτάκι του θεού.

Υπάρχουν άνθρωποι που πέρασαν από τον κόσμο τούτο ανεπαίσθητα, πατώντας ανάλαφρα τα χώματά του, γιατί είχαν ένα μεγαλείο ψυχής που καταργούσε τη βαρύτητα της παρουσίας των. Μεγαλείο ψυχής που τόκρυβαν σαν φυλαχτό, μακρυά από τα φώτα της συσκότισης, μακρυά από αυτόκλητους θεοποιητές και υποψήφιους καπηλευτές.


Πορεύτηκαν σε έναν δρόμο που δεν λοξοδρομούσε από την κοινωνική τους καταγωγή, από τις αξίες της μικροκοινωνίας των, από τα πιστεύω τους, που είχαν ενσταλλαχθεί από τα γενοφάσκια τους στο μυαλό και στην ψυχή τους. Και όταν αυτά έρχονταν σε σύγκρουση με τη συγκυρία μιας επερχόμενης δόξας, προλάβαινε η κατάρρευση, μια ακόμα πιο φωτεινή πορεία προς το τέλος.


Ο Μανέ Γκαρίντσα, κατά κόσμον Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος (1933-1983), διεθνής βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, για όσους δεν τον γνωρίζουν, διέπρεψε με τη φανέλα της ομάδας του Μποταφόγκο, αλλά έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στους αγώνες του Μουντιάλ 1958 και 1962. Το προσωνύμιο Γκαρίντσα του το κόλλησαν γιατί το παιδικό του χόμπυ ήταν να πιάνει αυτά τα μικρά σπουργιτάκια, τα Γκαρίντσα, του Αμαζονίου, σκαρφαλώνοντας στις κορφές των δέντρων.


Γεννήθηκε στο Πάου Γκράντε μια περιοχή κοντά στο Δήμο Μανέ της πολιτείας του Ρίο. Φτώχεια καταραμένη για το γιό του νυχτοφύλακα με τις ινδιάνικες ρίζες και την παθολογική αγάπη στο ποτό. Για τον πιτσιρικά «Μανέ» (από το Μανουέλ), το ποδόσφαιρο ήταν η μόνη διέξοδος από τη μιζέρια. Μέχρι τα 18 του κανείς δεν του έδωσε σημασία. Η φήμη του για την εκπληκτική του ντρίπλα είχε ξεπεράσει τα όρια της περιοχής του, αλλά κανείς δεν θα έπαιρνε ένα παίκτη με τόσο εμφανή προβλήματα.


Η ζωή του καλύτερου ντριμπλέρ στο κόσμο μοιάζει με παραμύθι. Ή μήπως με εφιάλτη; Ο Γκαρίντσα έζησε μόλις 49 χρόνια, αλλά σ’ αυτόν τον μισό αιώνα παρά ένα χρόνο πρόλαβε να τα γευτεί όλα. Την αγάπη των ταπεινών, αλλά και την εγκατάλειψη. Παιδί φτωχής και πολυμελούς οικογένειας κούτσαινε σχεδόν εκ γενετής, καθώς το ένα του πόδι ήταν πιο κοντό από το άλλο. Αιτία η πολυομελίδα η οποία τον χτύπησε στα κάτω άκρα. Οι κινήσεις του, όμως, μέσα στο γήπεδο, οι προσποιήσεις του τον έκαναν διάσημο σ’ όλο τον κόσμο. Η ντρίπλα του εκπληκτική. Έκανε πάντα την ίδια προσποίηση. Έφευγε πλάγια από τα δεξιά και στη συνέχεια, με εξουδετερωμένο τον αντίπαλο, συνέκλινε προς το κέντρο. Τόσο απλό, αλλά και τόσο δύσκολο για τους αμυντικούς, αφού όλα αυτά γινόντουσαν σε κλάσματα δευτερολέπτου. Κι όμως το αριστερό του πόδι ήταν έξι εκατοστά πιο κοντό από το δεξί. Αυτό τον υποχρέωνε να λυγίζει το δεξί του πόδι για να ισορροπεί. Οι απρόβλεπτες τρίπλες και ελιγμοί του οφείλονται σε αυτή την σωματική ατέλεια !.


Μπορεί να ήταν φαντεζί παίκτης, αλλά δεν του άρεσε να σκοράρει. Του άρεσε να δίνει έτοιμα γκολ στους συμπαίκτες του. Και στα δύο μουντιάλ το '58 και το '62 ήταν αυτός που ανέδειξε τον Πελέ, δίνοντάς του, άδολα και χωρίς εγωϊσμό, την μπάλλα να βάλει γκολ, αφού πριν είχε εξουδετερώσει όλη την αντίπαλη άμυνα. Ποδοσφαιρικό μεγαλείο ψυχής. Και ήταν ο Πελέ που όχι μόνον δεν τον βοήθησε μετά στην πτώση του, αλλά πολλές φορές αποδοκίμασε την μετέπειτα πορεία του. Και είναι ο Πελέ που σήμερα μετέχει στην παγκόσμια μαφία του ποδοσφαίρου, φίλος όλων των φασιστικών καθεστώτων της λατινικής Αμερικής. Αν δεν υπήρχε ο Γκαρίντσα κανείς δεν θα θυμόταν τον Πελέ, έγραψαν πολλοί, και δεν έχουν άδικο.


Ο Γκαρίντσια αρνήθηκε πεισματικά να δεί το "άλλο" τέλος του. Αυτό της δόξας του πλούτου. Επέπλευσε της αλλαζονείας, της δημοσιότητας και της αλλοτρίωσης που θα τον έκαναν δεκτό στα σαλόνια της υστεροφημίας. Ο Μανουέλ Φερέιρα ντος Σάντος ή η «τρίπλα του θεού» όπως χαρακτηριστικά προσφωνήθηκε, «έσβησε» ξεχασμένος και πάμπτωχος εξαρτημένος από το αλκοόλ. Βρέθηκε νεκρός και ξεχασμένος στο δρόμο. Στις 20 Ιανουαρίου 1983 ένας νοσοκόμος στο ιατρείο που μεταφέρθηκε το πτώμα ενός άγνωστου άνδρα αναγνώρισε τον άνθρωπο – θρύλο. Τη χαρά του λαού όπως τον φώναζαν. Ο «Alergia do povo» είχε βρεί την ηρεμία στην γειτονιά των Αγγέλων. Ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν μπόρεσε να βρει άξιο αντικαταστάτη των περίτεχνων ενεργειών του.


Μερικές στιγμές της ζωής του.


Ο μύθος γύρω από το όνομα του Γκαρίντσα είναι μεγάλος, όσο και το ποδοσφαιρικό του ταλέντο, αλλά και η καλοσύνη του…

-Από το '63 και μετά η ζωή του ήταν μια περιπέτεια. Τραυματισμοί, αλκοολισμός, ερωμένες, κοινωνικά σκάνδαλα. Ανάγνωση και γραφή δεν ήξερε. Υπέγραφε με μια τελεία. Τα λεφτά του τα μοίραζε στις γειτονιές και στις φτωχές ερωμένες του. Ηταν λάτρης του ποτού. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είναι μόνος, φτωχός και μελαγχολικός.

-Δεν ήξερε να γράφει, να διαβάζει, αλλά και να υπολογίζει τα χρήματα. Έτσι τα χαρτονομίσματα περνούσαν απλά από τα χέρια του. Όσο τα είχε. Κι όταν του έλειπαν είδε όλους αυτούς που βοήθησε να του γυρνούν τη πλάτη.

-Το 1952, στα 19 του παντρεύτηκε την Ναίμ Μάρκες, εργάτρια στη πόλη που γεννήθηκε με την οποία χώρισε το 1965. Μαζί έκαναν οκτώ κόρες! Συνολικά ο Γκαρίτσα είχε 14 παιδιά.

-Ο πιο θυελλώδης δεσμός υπήρξε αυτός με την τραγουδίστρια Έλσα Σοάρες. Είχε όρκους αγάπης, δημοσιότητα, συγκρούσεις και πολλές κατηγορίες από πλευράς Σοάρες ότι την εκμεταλλεύεται οικονομικά.

-Πάμπτωχος, μόνος αλλά με όλο τον κόσμο της Βραζιλίας να κλαίει στην κηδεία του. Το φέρετρο του μεταφέρθηκε στο Πάου Γκράντε με ένα όχημα της πυροσβεστικής, το ίδιο που είχε επιβιβαστεί μετά τον θρίαμβο του 1958. Σε όλη την διαδρομή προς την εκκλησία , υπήρχαν παντού άνθρωποι που θρηνούσαν για το μεγάλο χαμό.



Πηγές:

http://www.inews.gr/158/gkarintsa-i-ntribla-tou-theou-photosvideos.htm

http://www.wikipedia.org/

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

..και τώρα μπορείτε να πα να γαμηθείτε….(αναδημοσίευση)


Γενικά στη ζωή μου είμαι φειδωλή σε χαρακτηρισμούς και λεκτικές κορώνες. Εννοώ πως δεν χαρακτηρίζω εύκολα κάποιους “προδότες” και δεν ζητάω “κρεμάλες”. Κατεβαίνω σε πορείες και διαδηλώσεις από 14-15 χρόνων και σπάνια φωνάζω συνθήματα, πάντα προτιμούσα τη συζήτηση από τα συνθήματα. Επίσης με τρομάζουν οι λέξεις όπως “πατρίδα”, “έθνος”, “λαός” κλπ. και τις χρησιμοποιώ σπάνια στο λόγο μου είτε προφορικό είτε γραπτό. Τους τελευταίους όμως μήνες με βλέπω ν’ αλλάζω όπως βλέπω ν’ αλλάζει και πολύς κόσμος γύρω μου.Φωνάζω συνθήματα στις πορείες κι έχω αρχίσει να φαντασιώνομαι κρεμάλες και βασανιστήρια.


Σήμερα πήρε το μάτι μου στις ειδήσεις τον Σόιμπλε και με ανατρίχιασε με την κυνικότητα της δήλωσής του. Προσέξτε, ποτέ δεν πίστευα πως οι πολιτικοί νοιάζονται έστω και κατά το ελάχιστο για τον λαό, τον κόσμο σαν και μένα και σας, που ξυπνάει το πρωί και πάει στη δουλειά του, μετράει τα φραγκοδίφραγκα και κάνει σχέδια ν’ αλλάξει βήμα βήμα τη βρύση που στάζει και τις τέντες που χάλασαν και τα καινούρια παπούτσια για το παιδί γιατί μεγάλωσε το πόδι του και δεν του κάνουν πλέον, σκέφτεται αν και πως θα πάει 10 μέρες διακοπές και πως θα ξεχειλώσει με τερτίπια το μισθό για να βγάλει το μήνα. Ξέρω πως οι πολιτικοί μας γράφουν στ’ αρχίδια τους και πως είμαστε αναλώσιμα νούμερα και πιόνια στη σκακιέρα.


Όμως σήμερα ο κύριος Σόιμπλε αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον λόγος να κρύβεται και δήλωσε σαφέστατα πως τώρα πια μπορούμε να πάμε να γαμηθούμε. Είπε πως “η Ευρώπη πλέον είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τη χρεωκοπία της Ελλάδας και την έξοδό της από το ευρώ. Δεν το θέλουν βέβαια να βγούμε από το ευρώ και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουμε αλλά τέλος πάντων….. στ’ αρχίδια τους” Επίσης είπε “να το ξανασκεφτούμε για τις εκλογές και να δούμε το παράδειγμα της Ιταλίας που έχει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών και πάει μια χαρά”.


Κι εκεί τα πήρα στο κρανίο. Τι λέτε ρε καριόληδες; Δύο χρόνια μας ζαλίσατε τον έρωτα να κάνουμε θυσίες για να μη χρεωκοπήσουμε όταν και τα τσιμέντα καταλάβαιναν πως αυτό ήταν παραμύθι, δυο χρόνια τα σιχαμερά παπαγαλάκια σας μας έπρηζαν και μας πρήζουν πως η Ευρώπη μόνο το δικό μας νταλγκά έχει και προσπαθεί να μας σώσει από τον κακό εαυτό μας, πως εμείς φταίμε γιατί είμαστε τεμπέληδες από DNA και χαζοί γιατί δεν θέλουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το καλό μας και τώρα έρχεται και δηλώνει με περισσή κυνικότητα πως πλέον είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τ’ απόνερα της χρεωκοπίας μας και μπορούμε να κόψουμε ελεύθερα το λαιμό μας;


Κι από πάνω μας συμβουλεύει να μην κάνουμε εκλογές γιατί κάπως τους χαλάει τη σούπα; Κι οι δικοί μας οι μούλοι τρέχουν να του γλύψουν τ’ αρχίδια και να μας πείσουν πως όλα αυτά γίνονται για το καλό μας; Μια κυβέρνηση που δεν υπάρχει και σε άλλες εποχές θα είχε ήδη καταρρεύσει με βρόντο; Τι λέτε ρε καριόληδες; Ε ναι λοιπόν, εγώ που πρόσεχα πάντοτε τα λόγια μου θέλω να σας βρίσω (ήδη βρίζω) σαν λιμενεργάτης, να φωνάξω πως είστε προδότες, πως πουλήσατε τη χώρα μου και μένα μαζί σκλάβους σε σκλαβοπάζαρα και να ονειρεύομαι κρεμάλες και γκιλοτίνες στο Σύνταγμα με τα λιπαρά κορμιά σας κρεμασμένα να τα τρώνε τα κοράκια. Αυτό που κάνετε είναι εθνική προδοσία και δεν έχετε καμμία εξουσιοδότηση από μας, πολύ αέρα πήρατε.


Και θέλω να φωνάξω εγώ πιο δυνατά από σας “ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ…

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Γι' αυτούς και γι' αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.


Λάτρεις της 7ης Τέχνης και του νεοκλασικού πνεύματος
θρηνούν με αναμμένα κεριά μπροστά στο ΑΤΤΙΚΟΝ.
Δανεικό Από Πιτσιρίκο

Θάθελα νάχα το χρόνο να κλάψω και εγώ για τα νεοκλασσικά,
να θρηνήσω και για το ΑΤΤΙΚΟΝ
(που τελικά δεν κάηκε).
Αφού όμως πρώτα περάσω από την Ελευσίνα,
εκεί όπου πριν λίγα χρόνια,
τα χώματα της Περσεφόνης υποτάχθηκαν στις καμινάδες του Λάτση.
Να περάσω κι' από τον Ασπρόπυργο
κρατώντας ένα αναμμένο κερί,
για τους απεργούς της Χαλυβουργίας.

Να περάσω και από τα δυτικά προάστεια της πόλης
και να ανάψω ένα κεράκι,
έξω από τα σπίτια των δεκάδων οικονομικών αυτόχειρων.

Να περάσω και ν' ανάψω κεριά,
γι' αυτούς και γι' αυτά που ποτέ δεν έκλαψε κανείς.
Που δεν θα στέρξει κανείς
και δεν θα δοθεί δάνειο επισκευής από κανέναν λαμπρό χορηγό.

Έχω πολλά να κάνω και για πολλά να κλάψω,
πριν φθάσω στο ΑΤΤΙΚΟΝ,
που τελικά δεν κάηκε.
Και στο νεοκλασικό του Τσίλερ,
που κάηκε και θα αναστηλωθεί από λαμπρούς χορηγούς,
αυτών που καίνε για ν' ανοίξουν οι "δουλειές"
σαν τον Λάτση και την κυρία της φιλευσπλαχνίας Βαρδινογιάννη.

Καλημέρα,
σε όσους στέγνωσαν τα μάτια τους από τα χημικά
κι' έτσι δεν μπορούν να κλάψουν για το ΑΤΤΙΚΟΝ.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους Φαρισαίους και τους Αλαφουζαίους

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Πορευόμενοι...


Η Θυσία λιγοστεύει τον πόνο, εκμηδενίζει την Απώλεια, Φώς χορηγεί για τις υπόλοιπες νύχτες. Έτσι πορεύτηκε η ανθρωπότητα αιώνες τώρα, κι' έτσι θα πορεύεται. Κατά τους ανθρώπους και τα έργα των.

Έργα χαλύβδινα αν..
...η γυναίκα του Πρωτομάστορα μόνη της πέσει στη φωτιά, αν το μεγαλείο της ψυχής της Λάμψει μέσα στη νύχτα. Και ακόμη είναι, το μεγαλείο της Ιφιγένειας που θα κάνει τα στοιχειά της Άπνοιας να αποτραβηχτούν στα σκοτάδια τους.
Και η θυσία του Πρωτομάστορα και η θυσία του Αγαμέμνονα Φρυκτωρίες στις βουνοκορφές και στοιχειωμένοι από τον καιρό Φάροι στ' αφιλόξενα πέλαγα.

******

Τέτοια τα παιγνίδια των θεών στο γίγνεσθαι των μεγάλων στιγμών της Ιστορίας. Που, αν μένει βουβή και άφωτη, γκρεμοτσακίζεται στα σκοτάδια του Αχέροντα.

Λίγο σηκώθηκαν οι φωνές, λίγο πιο δυνατά μίλησε η ψυχή και το κόμμα της Goldman Sachs απόρησε για την απουσία πάνω από 40 εκλεκτών του από τον χορό του εκβιασμού και της προδοσίας. Και το πρωθυπουργεύον ανδρείκελο άρχισε ν' αποκτά ανθρωποειδή χαρακτηριστικά. Χρώμα σάρκας κίτρινο, χροιά φωνής μεταβλητή από διαμορφωτές (Oscillators) σπασμών θανάτου, δέρμα φέρον, κάθιδρο. Σπάνε και από μόνα τους τα ΑΤΜ, όσο και να μη το θέλουν οι κατασκευαστές των.

Και το υπερφίαλο διάδοχο ανδρείκελο, το αντι-μνημονιακό ΑΤΜ, ξετσίπωτο από καιρό, πώς κανείς δεν τόχε διαβλέψει πώς έχει δέσει κόμπο την υπόσχεση του γεφυροποιού νονού του, πώς μια μέρα πρέπει να αναβιώσει τις μέρες της ένδοξης δεξιάς και θα γίνει πρωθυπουργός; Βάδισε έως τα άρρητα των συνταγών του Γιωργάκι, έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, άστραψε και βρόντηξε το πατριδοκάπηλο σκήνωμα της δεκαετίας του 50. Για νάχει μια σελίδα και αυτό στην ιστορία που έγραψε η παράταξή του. Περιστοιχισμένο από κόλακες τραπεζίτες, από εκλεκτά υποκείμενα των οίκων αξιολόγησης και από νεοφανείς αστέρες του πατριωτισμού που ξέρει να ξεπουλάει πατρίδες και να ξεκληρίζει οικογένειες με το σπαθί και τη θρησκεία. Σαν τον περιβόητο κυρ-Φαήλο, συναγωνιστή του κυρ-Καρατζαφέρη στις πιρουέτες και τις κωλοτούμπες.

Λίγα βήματα έξω από την πόρτα μας και είδαμε τα θαύματα. Είδαμε και τα φαντάσματα που μας περιτριγύριζαν, τάζοντάς μας τη γή της επαγγελίας των αγορών. Μπήκαμε στην αυλή των θαυμάτων τους, είδαμε γυμνούς σάλιαγκες συνωστιζόμενους κάτω από τη βροχή των πτυάλων των αγορών για λίγη δροσιά και προστασία από τη φωτιά που έκαιγε τριγύρω τους.

Και είδαμε το μπόϊ τους και είδαμε, πως η δύναμή τους είναι ο φόβος μας, το ψέμμα τους και μερικοί τόνοι χημικά, ληγμένα από το 1981. Τόση επάρκεια εξασφάλισε ο αλήστου μνήμης υπουργός του εθνάρχη Καραμανλή, Μπάλκος. Μέντορας και αυτός του Αντωνάκη του πατριώτη.

Λίγα βήματα που κόστισαν τόσα πολλά...
..και σε επιδόματα αυτοπρόσκλητων υπερασπιστών των εντολών των τραπεζιτών, των κάθε φάρας τοκογλύφων και αρπαχτικών τούτης της χώρας. Υπερασπιστές, λοιδωρούμενοι και από αυτή τη λογική τους, προδότες μιας πάστας που δεν έχει ακόμη κωδικοποιηθεί σε ποιά ομοταξία ανήκει. Προδότες - κήρυκες της προδοσίας μέχρις εσχάτων, μέχρι και τα στερνά τους - πάνω στην κρεμάλα. Ο Ιούδας, ο Εφιάλτης που δεν πορεύτηκαν έως το τέλος, είναι μπανάλ στη σημερινή εποχή των Αγορών. Ο κυρ-λιανός, αυτοσυστηνόμενος σαν καθηγητής πνευματικού ιδρύματος, σήμερα πρωί-πρωί σπάει τα ταμπού του Ιούδα. Όλα και όλα δουλειές μισές δεν επιτρέπονται. Το νάχεις πρότυπο τις τρεμούρες-λίγο πριν την κρεμάλα-των πρετεντέρηδων-είναι απευκτέον έως ουδόλως φιλελεύθερον. Το πρότυπο των αδελφών καψή είναι το αποδοτικότερον.

******

Κάθαρση, αυτή τη φορά μιάς θείας Κωμωδίας. Που όταν σε κάποιο πολύ κοντινό μέλλον ανακαλύψουμε πως όλα αυτά τα ανθρωπάρια- νάνοι, βγαλμένα από φυτώρια των γεωσπορέων των Αγορών, θέλησαν να κυβερνήσουν τις ζωές μας. Όταν ανακαλύψουμε πόσο βαθειά μέσα μας είχε ενσταλλαχθεί, πότε σε μικρές και πότε σε μεγάλες δόσεις, το δηλητήριο αυτών των γεω-πόνων. Πόσο μια απλή εξίσωση της Οικονομίας των Αγορών, είχε αναχθεί σε επιστήμη παραπλάνησης, καταλήστευσης και εκφοβισμού.

Ένα ακόμη βήμα μας ίσως αρκεί για να φθάσουμε έως εκεί. Αντιστρέφοντας την εξίσωσή τους: Ο θάνατός τους, η Ζωή μας.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Άνθη Ακήρατα


...Και ήλθεν ο Νικηφόρος ο Xοιροβοσκός στο παλάτι της έγκλειστης βασίλισσας

και γονυπετής την παρακαλούσε να δεχθεί την έκπτωσή της σαν δώρο Θεού.

Και ακόμη να του αποκαλύψει που ήταν κεκρυμμένος ο βασιλικός θησαυρός.

Και η Ειρήνη του απεκάλυψε τον θησαυρό. Αν και ήξερε τι κουμάσι ήταν.

Και σαν ανταμοιβή την εξόρισε και από το παλάτι του Ελευθερίου στο οποίο

ήθελε να ζήσει δηλώνοντάς του την τελευταία της επιθυμία.

Και όταν ο θησαυρός απεκαλύφθη, η Ειρήνη εξορίστηκε στη Λέσβο.

Και ευθύς μετά φαρμακώθηκε και ο Νικήτας ο Τριφύλλιος φίλος και σύμμαχος

του Νικηφόρου του Χοιροβοσκού...

Θεοφάνους, Χρονογραφία


Γράφουν και ξαναγράφουν την παράδοση της Ιστορίας. Αντιγράφουν και υπογράφουν τις συνταγές των μνημονίων της. Ο Νικηφόρος ο Χοιροβοσκός, ο Νικήτας ο Τριφύλλιος και ο Λέοντας ο Σαραντάπηχος. Ορίζοντας, κατά πώς λένε, τις βουλές μας, που τους όρισαν στα μετερίζια της προδοσίας.


Τί κι' αν το κλάμα του βουβού πόνου σαν υπόηχος οργώνει τη γή. Τί κι' αν χθές, προχθές, αύριο και μεθαύριο αυτή η γή στέλνει τους χρησμούς της. Τί κι' αν τα σημάδια των θεών άλλα κελεύουν: Ούτε την ανάπτυξή τους θέλει η Γή, ούτε τη φιλανθρωπία τους επιθυμεί.


Γράφουν και ξαναγράφουν την παράδοση της ιστορίας. Σε στόματα ανιστόρητων, σε πέννες δολερών επιβητόρων της. Μικρό τόσο δά το αντάλλαγμα, όσο και η ψυχή τους. Μια φεγγαροπερπατησιά στην εξουσία, λύτρα ένα τιμάριο της χώρας.


Μένω βουβός, αναμένοντας την οργή της Γής. Που σαν αρχαία θεά θα στείλλει τους κεραυνούς της πάνω στα στίφη των βαρβάρων. Κεραυνούς Σοφίας που γεννά τη δύναμη και εμπνέει τον ηρωϊσμό. Σαν έναν Δίκαιο Κριτή που θα στέρξει σε τούτες τις μυριάδες των πολεμιστών της αγιοσύνης. Που μήτε τα συναξάρια, μήτε πρωτόκολλα βραβεύσεων θα τους καταγράψουν ποτέ. Αφανείς άγιοι, απόκληροι της ευλογίας όλων των εξουσιών.


Περιμένω, να δώ τον Νικήτα τον Τριφύλλιο να φαρμακώνεται από τον Νικηφόρο τον Χοιροβοσκό, ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του. Και τον Βαρδάνιο να τυφλώνεται από τους Λυκάονες του Νικηφόρου για την αποστασία του. Κατά πως η Ειρήνη τύφλωσε το γυιό της για να γίνει Αγία και Βασίλισσα. Γράφεται και ξαναγράφεται η Ιστορία.


Κι' έτσι με βρίσκω σήμερα. Με ματιές πίσω στα πεδία της καταστροφής και του πόνου. Με εικόνες από τους ονειρεμένους κήπους, που στόλιζαν κάποτε τα αληθινά παλάτια των ανθρώπων της Ηλείας.


... κατά κεί που οι δέκα πληγές των Φαραώ μία-μία επιπίπτουν πάνω στα σπίτια και στα περιβόλια των ανθρώπων της. Πάνω στους ναούς της ιστορίας της και πάνω στα επανθίζοντα Μνημεία της, δημιουργήματα και δώρα ενός άλλου Θεού, που ευδόκησε να αφήσει σε τούτη τη γή. Για να λαμπρύνεται η ζωή και το διάβα των ανθρώπων της.


Και είναι ο πόνος, ο θρήνος, η καταστροφή που γεννάν μιαν άλλη ομορφιά, ικανή να γητέψει τις πληγές πάνω στα σώματα και μέσα στις ψυχές. Είναι ο θρήνος που γεννά την ανείπωτη Χαρά για το ξαναγέννημα, το σμίξιμο των ανθρώπων, η δίψα για το Φώς του Προμηθέα, το μοίρασμα μιας μοίρας κοινής με τη δικαιοσύνη. Μα κι' όπου κι' αν σταθώ πια, σε τούτη την πατρίδα, τούτο το βάλσαμο μου προσφέρεται κάθε στιγμή και σε κάθε γωνιά της. Είναι τα Ακήρατα Άνθη της που στολίζουν τις κατεστραμμένες αυλές, τα σκοτεινά σπίτια, θωπεύουν τα πεινασμένα κορμιά, γιατρεύουν τον πόνο. Άνθη Ακήρατα, σε όλες τις εποχές.


Και βρίσκω ανάμεσα στα χαλάσματα, ανάμεσα στις βυθισμένες στις λάσπες βιοτές, ρίμες και στίχους για παραμύθια μαγικά, ύμνους συντόνως τεθηγμένους, σαν εκείνους που μόνο η (λαϊκή) μούσα των αιώνων μπορεί να υφάνει. Και κοιτώντας πάνω στον ουρανό, πίσω από τα νέφη της λαίλαπας, βλέπω αστέρια τ' ουρανού από ύλη ηρώων ανθρωπιάς και αυταπάρνησης να συγκατανεύουν με χαμόγελα.


Ανθρωπιά και Αυταπάρνηση, σαν αυτή που αντίκρυσα χθές στους βάλτους της καταστροφής. Σαν αυτή που συναντώ κάθε μέρα στους δρόμους της πόλης. Ψίθυροι μιας αύρας, ανάσες Σιωπής που θέλει να γίνει Ήχος.


Άνθη Ακήρατα, που θρέφει το φώς του Προμηθέα, που δεν μαραίνει ο πόθος της Ειρήνης της Αθηναίας και η δίψα του Νικηφόρου του Χοιροβοσκού για εξουσία και θησαυρούς.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Ας μάς φωτίσουν οι αριθμοί...


Από το Μαμούφι

http://mamoufi.blogspot.com/

Κι' έτσι λοιπόν, ακολουθώντας την προτροπή της κατά κόσμον φίλης μιά φορά κι ναν τρελλό...είπα ν' ανάψω κι' εγώ ένα κερί. Αλλοιώτικο από τ' άλλα. Κερί που καίει ...αριθμούς.


Οφείλω όμως να περιγράψω, με παραδείγματα, μερικές από τις ιδιότητες αυτού του καυσίμου, δηλαδή τις ιδιότητες των αριθμών. (Που, ενίοτε, μπορούν να ευημερήσουν μαζί με τους ανθρώπους). Τώρα το φώς του αν είναι επαρκές ή όχι, εξαρτάται από εσάς.


1η ιδιότητα: Η υποδιαστολή ενός δεκαδικού αριθμού λειτουργεί σαν ο επιταχυντής στο πηρηνικό καύσιμο ;

Ακριβώς, με τη μεταφορική έννοια. Για την ακρίβεια λειτουργεί σαν ο επιταχυντής σωματιδίων, υποβοηθώντας την περαιτέρω σχάση του καυσίμου, στις περιπτώσεις εκείνες όπου το κυρίως καύσιμο (ουράνιο) είναι "πτωχό".


Για παράδειγμα: Διάβαζα προ ενός μηνός το άρθρο του Γιώργου Κανελλόπουλου στα ΝΕΑ της 3/1/2012 (σελίδα 14) με τίτλο "Ετοιμάζουν Διευθυντήριο εννέα κρατών" για τον λεγόμενο "Φόρο Ρομπέν των Δασών". Έχει προταθεί να ισχύσει από το 2014 και θα αποφέρει περίπου 57 δις το χρόνο, φορολογώντας τις συναλλαγές μεταξύ εταιριών (τραπεζών, κ.λπ.) με ποσοστό 0,05% και 0.01% τις συναλλαγές σε Παράγωγα.


Για σκεφθείτε ! Αν η υποδιαστολή μετακινηθεί κατά μία θέση προς τα δεξιά τα ετήσια έσοδα θα αυξηθούν δέκα φορές. Θα φθάσουν δε το ιλιγγιώδες ποσό των 570 δίς (Ευρώ), ποσό ικανό να διαγράφει κάθε χρόνο τα παραγώμενα ελλείμματα των κρατών της υφηλίου. Δηλαδή αν ο φόρος Ρομπέν των Δασών θεσπισθεί σε ποσοστό 0,5% (μισό επί τοις εκατό). Προσοχή παρακαλώ στη σωστή ανάγνωση της υποδιαστολής.


Μήπως η εξάλειψη των ελλειμμάτων, η εξάλειψη της πείνας, η εξάλειψη των ασθενειών και του αναλφαβητισμού παγκοσμίως δεν αποτελούν στόχους των αγορών και των μηχανισμών τους ; Μήπως δηλαδή όλη η δυστυχία των λαών είναι το υπερ-όπλο τους ;


Για την ιστορία, το Αγγλοσαξωνικό μπλοκ αντιτίθεται σφόδρα σε μια τέτοια θέσπιση, οι δε Γερμανίδα Καγκελάριος κατέθεσε τη συμπάθειά της στην ιδέα-εκλογές γάρ.

Διαβάστε την επιστολή προώθησης της ιδέας του φόρου αυτού εδώ:

http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=135365


2η ιδιότητα: Έχουν οι αριθμοί κοινές ιδιότητες με τις φωτογραφίες ;

Ας υποθέσουμε συμπαθεστάτη αναγνώστριά μου ότι έχετε μπροστά σας δύο φωτογραφίες σας:μια από τις διακοπές σας στη Γαύδο το 2001 και μία από τις διακοπές σας-πάλι στη Γαύδο- το καλοκαίρι του 2011. Τις βάζετε δίπλα-δίπλα, προσπαθείτε να μαντέψετε πόσο ακόμη νέα και δροσερή φαίνεσθε, κ.τλ. Με τη σκέψη σας μετράτε και τα χρόνια που πέρασαν και βρίσκετε πως το γήρας βραδύνει ή επιταχύνει. (Αν ήδη χαμογελάτε, σημαίνει πως διατηρείτε τη φόρμα σας).Καθρέπτη-καθρεπτάκι μου…Να σε κρεμάσω ή να σε σπάσω ;


Να και οι αριθμοί λοιπόν που τόσο ίδια συμπεριφέρονται με τις φωτογραφίες σας:

-Οι αμοιβές των ειδικών συμβούλων του νέου μας πρωθυπουργού-άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του αυξήθηκαν κατά 56,3%. Δηλαδή υπερέβησαν το κονδύλι του προϋπολογισμού κατά 109, 06 εκατομμύρια!


-Όπως ανακοίνωσε χτες στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, ο Υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, εξετάζεται το ενδεχόμενο η επανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, μετά το PSI, να γίνει μέσω μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων (ΜΟΔ)! Ουσιαστικά αυτό που θα συμβεί θα είναι το εξής: μετά το PSI το ελληνικό δημόσιο θα δανειστεί τουλάχιστον €40 δις, βάσει της νέας αποικιακής δανειακής σύμβασης, από την τρόικα, τα οποία εν συνεχεία θα τα δανείσει στους τραπεζίτες! Χωρίς να υπολογίσουμε τα άλλα 109 δίς που έχουν λάβει οι τραπεζίτες (για να μας δανείζουν με 15 και 20% ή να δανείζουν τον ευεργέτη τους με 6,8% ετησίως. Να θυμίσουμε ότι το επαχθές του μνημονίου για τον ελληνικό λαό μεταφράζεται σε δέσμη 41 δίς (μέχρι στιγμής) σε δύο χρόνια.


-Ακούσαμε τον κ. Μπαρόζο να εξαγγέλλει μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και καταπολέμησης της ανεργίας των νέων, διαθέτοντας 85 εκατομμύρια Ευρώ από το Ταμείο Συνοχής. Κατόπιν αυτής της εξαγγελίας "τεθλιμμένος" ο κ. Βενιζέλος από την ανεργία των νέων, θα σπεύσει να απαλλάξει τους νέους μας από την ανεργία, διαθέτοντας (σε ποιούς ;) αυτά τα 85 εκατομμύρια σε προγράμματα νεανικής επιχειρηματικότητας (διάβαζε ΜΚΟ). Δηλαδή κάτι λιγώτερα από το ποσό της αύξησης των συμβούλων του κ. Παπαδήμου.


Και για να γίνει πιο σαφής η παραπλανητική εικόνα των λόγων, ας υποθέσουμε πως μοιράζονται αυτά τα 85 εκ. σε νέους. Πόσα από αυτά άμεσα ή και πριν τη διανομή θα πάρει πίσω ο κ. Βενιζέλος ; Πάρτε μολύβι και χαρτί: Παράβολα έναρξης επιτηδεύματος, εισφορές στον ΟΑΕΕ, ΦΠΑ αγοράς παγίων, φόρος από τα ενοίκια, ενδεχομένως και ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων. Διότι είναι γνωστό πόσο εξαπατημένοι αισθάνονται όσοι τόλμησαν να ενταχθούν σε τέτοια προγράμματα στο παρελθόν (όπου τα κριτήρια και οι διαδικασίες ήταν κατά πολύ πιο ελαστικές).


Είναι τελικά οι αριθμοί ο καθρέπτης για να δούμε την "έξω" αλήθεια ;


3η ιδιότητα: Μπορούμε να δούμε τους αριθμούς σαν ένα εικαστικό έργο ;

Δείτε τον επόμενο πίνακα και θα καταλάβετε.


Το δράμα του Συσίφου


ο πίνακας είναι δανεικός από: http://gregordergrieche.blogspot.com


Καύσιμο άφθονο, λοιπόν, αποτελούν οι αριθμοί. Ίσως και νάναι το πιο άφθονο καύσιμο στη φύση. Πιο αστείρευτο, ακόμη και από τη φαντασία των ποιητών.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

επισκέψεις

IP Widget For Website