Και ...ξαφνικά, το φίδι βγήκε από την τρύπα του.

Το αιματοκύλισμα του Όσλο από τον Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ ήλθε να ταράξει τις υπνωτισμένες συνειδήσεις όχι μόνο της ανεπτυγμένης Βόρειας Ευρώπης αλλά και τις συνειδήσεις κάθε ανεπτυγμένου κράτους της υπό τον ήλιον επικράτειας.

Ποιοί στα αλήθεια ανησύχησαν και ποιοί εξεπλάγησαν από το νέο αυτό μακελειό;

1. Αυτοί που "εξεπλάγησαν".

Οι ηγεσίες των ανεπτυγμένων χωρών, αφού δήλωσαν σοκαρισμένοι από το γεγονός, περιορίστηκαν στην "καταδίκη" του, εξορκίζοντας το κακό σαν ένα μεμονωμένο γεγονός. Θέλησαν να αποκρύψουν ότι οι ηγεσίες αυτές και το σύστημα που υπηρετούν επωάζουν και γαλουχούν τον φασισμό σαν το ύστατο όπλο τους απέναντι στους λαούς των. Η λεγόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση που αφήνουν να επικρέμαται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από τα κεφάλια των λαών, οι απειλές της χρεωκοπίας και οι απειλές κατά της εθνικής κυριαρχίας των κρατών φαίνεται πως δεν είναι αρκετές και ικανές να σταματήσουν την αφύπνηση των αποχαυνωμένων κατά ένα μεγάλο ποσοστό "υπηκόων" τους. 

Ο Μπρέιβικ και οι Ναϊτες ιππότες του προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα από αυτό που οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού διακηρύττουν. Αλλά τα παγκόσμια ΜΜΕ ασχολήθηκαν περισσότερο να μας θυμίσουν το αντι-ισλαμικό μένος του Μπρέιβικ και την αφοσίωσή του στον Χριστιανισμό, αποσιωπώντας το ποιοί είναι οι ιδεολογικοί του πατέρες. Ειδικά στην Ελλάδα αλλά και στη Σερβία εξαπολύθηκε ένα μπαράζ ειδήσεων για την αγάπη του Μπρέιβικ για τις χώρες αυτές και τον χριστιανικό πολιτισμό τους,  για την αντίστασή τους κατά των μουσουλμάνων. Ξέχασαν βέβαια τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, ξέχασαν τις χορηγίες της Γερμανίας και των ΗΠΑ στον ΟΥΤΣΕΚΑ, ξέχασαν το Κοσσυφοπέδιο. Εμείς όμως δεν ξεχνάμε: ο φασισμός πρέπει να "πατά γερά" σε έναν σκοπό και σε κάποιο δόγμα. Μόλις ο σκοπός εκπληρωθεί, αποδογματίζεται και τίθεται στην υπηρεσία των αφεντικών του. Παράδειγμα η ιδεολογική, κοινωνική και πολιτική πορεία της Γερμανίας προς τον ναζισμό.  

Και μιάς και θυμήθηκα τη Γερμανία καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στο άρθρο του Χέρφριντ Μίνκλερ, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου. Το άρθρο αποτελεί μια πολιτική διακήρυξη υπέρ της προώθησης του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας σε όλη την έκταση της Ευρώπης! Παραθέτω την ιστοδιεύθυνση του σχετικού δημοσίευματους του κ. Δελαστίκ . 

http://e-parembasis.blogspot.com/2011/07/blog-post_1763.html  

Όλα αυτά είναι σε απόλυτη εναρμόνιση με τη θεωρία του Ζάμιουελ Χάντιγκτον περί της σύγκρουσης των πολιτισμών. Δεν είναι τυχαίο ότι δεκαετίες τώρα έχει εγκαταλειφθεί το δόγμα της συμπόρευσης κομμουνισμού και εβραϊκού σιωνισμού και ότι από εποχής Ρέηγκαν το νέο δόγμα που παγκοσμίως προωθείται  είναι αυτό της συμπόρευσης κομμουνισμού και ισλαμισμού. Βέβαια πάλι εδώ ξεχνάνε οι πεφωτισμένοι κήρυκες του φονταμενταλιστικού κεφαλαίου τη συμπόρευση των αυταρχικών καθεστώτων πολλών ισλαμικών κρατών και ηγεσιών με τα δόγματα του Ρέηγκαν και των Μπούς. Οι Ταλιμπάν - σαν ακραία έκφραση αυτής της συμπόρευσης όπως και οι νεοφασίστες ανά την γηραιά Ήπειρο αποτελούν τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης έπρεπε να βρεθεί ένας νέος εχθρός: Αυτός ήταν ο Ισλαμισμός. Η συνέχεια γνωστή. Άγρια επίθεση σε κάθε τί που αντιστέκεται στα σχέδια της υποδούλωσης των λαών που διεκδικούν ελευθερία, δημοκρατία και αξιοπρεπή διαβίωση.

2. Αυτοί που πρέπει να ανησυχούν

Αυτοί που πράγματι πρέπει να ανησυχούν είναι οι λαοί. Ειδικά οι λαοί που έχουν μπεί στο στόχαστρο της νέας παγκόσμιας τάξης του συσωρευμένου πλούτου. Σε αυτούς τους λαούς ο Μπρέιβικ "βιάστηκε" να στείλλει το μήνυμά του.

Το είδαμε στη χώρα μας. Το βλέπουμε καθημερινά. Ορδές φασιστών να επιτίθενται όχι μόνο στους "έγχρωμους" αλλά και στους ίδιους τους εργαζόμενους που διαδήλωναν στα τέλη Ιουνίου στο Σύνταγμα. Και θα δούμε κλιμάκωση αυτής της φασιστικής βίας στη συνέχεια. Βλέπουμε και θα δούμε την άγρια καταστολή κυρίως πάνω σε όσους αντιστέκονται στα Μνημόνια και στο ξεπούλημα της χώρας.

Οι Χρυσαυγίτες και οι θαυμαστές του Μπρέιβικ, αλλά και όσοι ρίχνουν νερό στο μύλο τους - ανάγοντας σαν κύριο, μοναδικό και πρώτο θέμα της πολιτικής και κοινωνικής τους "δραστηριότητας" την ύπαρξη των ξένων στην Ελλάδα- τυγχάνουν προστατευόμενοι της αόρατης εξουσίας που τρέφεται με το μίσος, τη διαίρεση και την αλληλοεξόντωση μεταξύ  των λαών. Όλοι αυτοί, θέλοντας και μή, βγάζουν από το κάδρο τον πραγματικό εχθρό κάθε χώρας, βάζοντας στη θέση του ομάδες και λαούς που ο λαϊκισμός του φασισμού δεν πολυδυσκολεύεται να ανάγει σε κύριο εχθρό.

Ας εξετάσει ο κάθε Μπρέιβικ - αν μπορεί και θέλει - το πόσο λαοί σαν αυτούς, που μεταναστεύουν στην ευημερούσα αυλή μας, τους έχουμε εκμεταλλευθεί, πόσο οι "πολιτισμένες" δυνάμεις έχουν ρημάξει τις χώρες των. Ας σκεφθεί ο καθένας μας ότι η μετανάστευση είναι η μάστιγα τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες όσο και για τις χώρες που τους υποδέχονται. Για αυτό ακριβώς οι αόρατοι χορηγοί του κάθε Μπρέιβικ επιδοτούν το φαινόμενο της μετανάστευσης, κερδίζοντας τριπλά. Σε πολιτικό επίπεδο δίνουν τροφή στον φόβο και στον φασισμό. Σε κοινωνικό επίπεδο καταφέρνουν να καλλιεργούν το μίσος και τη διαίρεση μεταξύ των λαών. Τέλος, σε οικονομικό επίπεδο θησαυρίζουν από τα φθηνά τους μεροκάματα.

Το φίδι λοιπόν δεν βγήκε ξαφνικά από την τρύπα του. Το ξύπνησαν οι πρώϊμες ζέστες της εποχής. Το εξανάγκασαν οι συνθήκες.

Χαμογέλα ρε... σωθήκαμε! (αναδημοσίευση)

Του Δημήτρη Μυ

Τα «αισιόδοξα» περί της ελληνικής «διάσωσης» από τους αλληλέγγυους εταίρους τα ακούσαμε χτες από δηλώσεις κυβερνητικών επισήμων και από το δημοσιογραφικό «ρουλεμάν». Εχει άραγε αυτή η αισιόδοξη εικόνα την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα; Θα το δούμε τις προσεχείς μέρες, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις και τις κινήσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Εκεί δηλαδή που γίνεται καθημερινά το καρδιογράφημα της ελληνικής οικονομίας...

Αποτιμώντας τα όσα ακούγονται από τις Βρυξέλλες, άνθρωποι της πιάτσας υποστηρίζουν ότι τα όσα συμφωνήθηκαν οδηγούν σε:

• -εξασφάλιση των κεφαλαίων των πιστωτών
• -αφαίμαξη για δυο- τρεις δεκαετίες των ελληνικών πόρων για χάρη των καταβολών τοκοχρεολυσίων
• -εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας και εθνικών πόρων
• -αλλαγή του χάρτη στην ελληνική τραπεζική αγορά, καθώς δεν είναι σε θέση να καλύψουν το άνοιγμα που έχουν σε ελληνικά ομόλογα

Τι σημαίνουν με πιο απλά λόγια τα παραπάνω;

• Διαιωνίζεται ο οικονομικός (και πολιτικός) έλεγχος της χώρας από τους πιστωτές, διάλυση του κοινωνικού ιστού, επέκταση της φτώχειας, των κοινωνικών ανισοτήτων και των εντάσεων, αποστέρηση των πόρων και των δυνατοτήτων ανάκαμψης, ασφυκτικός έλεγχος της ελληνικής οικονομικής κοινωνικής πολιτικής ζωής από τα χρηματοοικονομικά σχήματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

         Η κάθοδος στην Κόλαση άρχισε (δικό μας σχόλιο)

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω για την Ευρωζώνη; Υπάρχει άραγε σωτηρία της ευρωπαικής νομισματικής (και πολιτικής) ένωσης.

Την απάντηση στο ερώτημα μάλλον δίνει μια χτεσινή εξέλιξη, σύμφωνα με την οποία συνολικά 2,62 δισ. ευρώ άντλησε την η Ισπανία δημοπρατώντας 10ετή και 15ετή ομόλογά της, βλέποντας όμως τα επιτόκιά τους να αυξάνονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 14 ετών στον απόηχο των ανησυχιών για την Ευρωζώνη.

Το επιτόκιο για τα 10ετή έφτασε, κατά μέσο όρο, το 5,92% (έναντι 5,35% στην προηγούμενη δημοπρασία) και εκείνο των 15ετών το 6,21% (από 6,03%). Η ζήτηση ήταν μεν σχεδόν διπλάσια και για τις δύο περιπτώσεις, αλλά μειωμένη σε σύγκριση με την αντίστοιχη δημοπρασία του προηγούμενου μήνα. Η Μαδρίτη είχε κληθεί να πληρώσει τόσο ακριβά το δανεισμό της από το 1997, όταν τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων της είχαν φτάσει το 7,26% και των 15ετών το 7,49%

Με άλλα λόγια, μπορεί να «βούλωσε» η ελληνική «τρύπα», είναι όμως έτοιμες να ανοίξουν άλλες, πολύ μεγαλύτερες.

Χαμογέλα ρε... σωθήκαμε! Για τρίτη φορά.. (δικό μας σχόλιο)

http://www.topontiki.gr/ 

Η Δική μας Κόλαση κύριε Δάντη

Πριν 690 χρόνια ο Dante ολοκλήρωνε τη συγγραφή της Κολάσεώς του, για την ακρίβεια της τριλογίας της Θείας Κωμωδίας. Το οδοιπορικό της συγγραφής ξεκίνησε την Μεγάλη Παρασκευή του 1300 και ολοκληρώθηκε 21 χρόνια μετά. Βέβαια στα 21 αυτά χρόνια ο ποιητής περιδιάβηκε την Κόλαση, ανέβηκε στο Καθαρτήριο και τέλος, γεύθηκε - καθαγιασμένος πια- την ευωχία του Παραδείσου. Το δέ ταξίδι του στην Κόλαση κράτησε μόλις μία μέρα και μία νύκτα. Αφού δε πέρασε και μία βόλτα από το Καθαρτήριο, εγκαταστάθηκε στον Παράδεισο και έκτοτε, επί 690 και πλέον χρόνια, μας θωρεί να παλεύουμε με τα στοιχειά των ανομημάτων μας και Παράδεισο να μην βλέπουμε.

 Αν σήμερα δεν υπάρχουν ποιητές, καλλιτέχνες και γενικά διανοούμενοι να περιγράψουν την δική μας Κόλαση, αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο ό,τι ο κύριος Dante ασχολήθηκε και ανέπτυξε εκτενώς το θέμα, δίνοντάς του μάλιστα τέτοιες προφητικές διαστάσεις ώστε να καλύψει και τα μαρτύρια των ελλήνων πολιτών από την κατοχή της τρόϊκας. Τα περί αντιθέτου λεγόμενα, ότι δηλαδή οι δικοί μας διανοούμενοι μετεμόρφωσαν τη Σιωπή τους σε Χρυσάφι είναι απλώς κακοήθειες.

 Το δικό μας ταξίδι ξεκίνησε μια μέρα του Μάη του 2010. Οπως βλέπετε δεν κράτησε μόνο μία μέρα και μία νύκτα, διότι ξαφνικά ο δικός μας Βιργίλιος ανακάλυψε ότι δεν υπάρχει σάλιο στα δημόσια ταμεία μας και ως εκ τούτου έκανε στάση πληρωμών στον βαρκάρη που μας περιφέρει στους ατραπούς της κόλασής μας. Έτσι, το ταξίδι καθυστερεί, ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.

 Βέβαια μας αφηγείται και κάτι άλλο ο κύριος Dante: Σε κάποια φάση του ταξιδιού στα τάρταρα της κόλασης ο Βιργίλιος χρειάστηκε και τη βοήθεια του δαίμονα Φλεγύα για να συνεχίσει την ξενάγησή του στους υπόλοιπους κύκλους του ταξιδιού. Ο οποίος Φλεγύας φρόντισε, λίγο πριν το τέλος του ταξιδιού, να αποσυρθεί από το οδυνηρό καθήκον να οδηγήσει τον Dante και τον Βιργίλιο στην αρένα των καταδικασμένων Προδοτών. Το καθήκον αυτό ανέλαβε -ως γνωστόν- ο γίγαντας Ανταίος: Οδήγησε τους περιπλανώμενους σε μία παγωμένη λίμνη (βλέπετε δεν υπάρχει μόνο το πύρ το εξώτερον, αλλά και ο πάγος ο εξώτερος) όπου κολυμπούσαν γυμνοί στον πάγο όλοι οι προδότες της ιστορίας. Ο κοτσονούρης (εωσφόρος) τους κοιτούσε από το θρόνο του με σαρδόνιο χαμόγελο, φουσκώνοντας από περηφάνεια για τα κατορθώματά του. Πιο πολύ όμως έκανε χάζι με τον Βρούτο, τον Κάσσιο αλλά και τον Ιούδα. Σε αυτούς τους τρείς είχε παραχωρήσει την "καλύτερη" αίθουσα της κόλασής του, τον Κωκυτό: Κοντά στον θρόνο του.

 Διαβάζοντας λοιπόν την Κόλαση του κυρίου Dante βρίσκω συγκινητικές ομοιότητες με το δράμα των ημερών. Βέβαια ο Dante πήγε, είδε και απήλθε, κατακτώντας στο τέλος τον Παράδεισο, σαν αμοιβή για το ταξίδι του. Ολα γίνανε σύντομα στο έπος του ποιητή. Σε επτά ημέρες το τοπίο είχε ξεκαθαρίσει. Να μία α-σύμπτωση με το δικό μας δράμα. Μιά άλλη α-σύμπτωση είναι ο ρόλος του Βιργίλιου. Στο ποίημα ανέλαβε να γίνει ο συνταξιδιώτης και χορηγός του ταξιδιού του φίλου του και έφερε σε πέρας το έργο του. Ο δικός μας Βιργίλιος από την πρώτη στιγμή ήτανε με το ένα πόδι έξω από τη βάρκα. Χώρια πού, αφήνοντας απλήρωτο τον βαρκάρη, νόμιζε πως δεν θα αντικρύσει ποτέ τον Βρούτο, γυμνό στα τάρταρα του πάγου. Ως άλλος Φλεγύας αποποιήθηκε το ρόλο του. Τα αργύρια δεν μπορούν να περιμένουν..

 Τι να σας πώ για αυτή την ιστορία: Πολλές φορές μπερδεύτηκα, προσπαθώντας να ξεδιαλύνω τους ρόλους των ηρώων του ποιητή, κάνοντας αναγωγή στην επικότητα των ημερών. Εδώ οι δικοί μας γίγαντες της διανόησης θα μπορούσαν να συνδράμουν. Κατέληξα όμως πως ένα είναι σίγουρο: Ο Ανταίος θα κάνει το καθήκον του. Χωρίς επιλεκτικότητες..


Στην εικόνα: Ο χάρων μεταφέρει τον Δάντη στην απέναντι όχθη του Αχέροντα. Χαρακτικό του Γουσταύου Ντορέ

Τα νεύρα μου (αναδημοσίευση)

Αλιεύθηκε από http://real-democracy.gr 

Πρώτη πηγή  http://tkant.wordpress.com 

Καλά ρε Βενιζέλο, εσείς δεν μου είπατε ότι με σώσατε από τη χρεοκοπία, τι μου τα γυρίζετε τώρα; Πίστεψα κι εγώ ότι είμαι σωσμένος, έκανα τα κουμάντα μου και βγαίνεις τώρα και μου λές ξανά μανά ότι μπορεί να χρεοκοπήσουμε λιγάκι; Τι λιγάκι δηλαδή είναι αυτό; Όπως λέμε ολίγον έγκυος; Μπορεί να χρεοκοπήσει κάποιος λιγάκι;  

Ειλικρινά δεν το γνώριζα αυτό, Και οι άλλοι τα κορόιδα πήγαν και έκλεισαν τα μαγαζιά τους βρε παιδί μου. Ρε τι πάθανε οι άνθρωποι ρε ! Πήγαν κι έκλεισαν τα μαγαζιά τους στα καλά καθούμενα. Κοίτα να δεις ρε παιδί μου. Θα μπορούσαν δηλαδή να χρεοκοπήσουν μόνο το μισό μαγαζί, και το άλλο μισό να το αφήσουν να λειτουργεί κανονικά. Ρε ζημιά που πάθανε οι άνθρωποι! Να μην ήξεραν από πριν ότι μπορούν να χρεοκοπήσουν μόνο τη βιτρίνα δηλαδή και να σωθούνε. Δεν είναι σωστό όμως αυτό κύριε Βενιζέλο μου έπρεπε να τους το πείτε και σε αυτούς να μην κλείσουν τζάμπα ολόκληρο το μαγαζί για ψιλοπράγματα.

Και καλά με τους μαγαζάτορες αυτοί πιαστήκανε κορόιδα, δεν ξέρανε ότι μπορείς να κάνεις "selective default" μόνο την τουαλέτα του μαγαζιού και το έκλεισαν ολόκληρο. Οι υπόλοιποι που θα υποστούμε το Μνημόνιο Ι, το ΙΙ και σε λίγο το ΙΙΙ, γιατί να τα υποστούμε όλα αυτά; Ο Γιωργάκης δεν ήταν αυτός που έβγαινε καμαρωτός καμαρωτός και έλεγε ευτυχώς που έχετε κι εμάς με τους χειρισμούς μας και τα μνημόνια μας και αποφύγατε τη χρεοκοπία; Τι δηλαδή; ΚΑΙ θα δώσουμε τη χώρα στους οικονομικούς κατακτητές, ΚΑΙ θα πτωχεύσουμε; Σαν να μη μας τα λέτε καλά βρε παιδί μου. Δηλαδή αν είναι να πτωχεύσουμε, γιατί να δώσουμε τη χώρα; Και αν είναι να δώσουμε τη χώρα, γιατί να πτωχεύσουμε; Δεν το καταλαβαίνω. Ειλικρινά δηλαδή. που να σου ορκιστώ; Που να σε δω να κρέμεσαι στην πλατεία και να σε κοιτάει ο κόσμος από κάτω!

Και δε μου λες βρε Βαγγελάκη, τους φόρους γιατί να τους πληρώνουμε τώρα; Αφού θα χρεοκοπήσουμε. Δηλαδή και φόρους θα πληρώνουμε και χρεοκοπία θα έχουμε; Κάποιοι Βαγγέλη μου λένε ότι η χώρα βγάζει 55 δις το χρόνο και τα έξοδα είναι γύρω στα 50 δις. Πως τα καταφέρατε να μας χρεοκοπήσετε βρε παιδί μου; Αλλά ξέχασα εσύ δεν ξέρεις από αυτά, ένας απλός συνταγματολόγος είσαι που απλά έτυχε να είσαι στο Υπουργείο Οικονομικών.  Είναι σα να βάζεις το Γιωργάκη να κάνει τον πρωθυπουργό. Δεν θα πάει μακρυά η βαλίτσα.

Και κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα που το σκέφτομαι. Εσείς πριν λίγο καιρό δεν ήσασταν που λέγατε ότι λεφτά υπάρχουν και τα έχουν πάρει κάποιοι στο εξωτερικό βόλτα για να ξεσκάσουν; Γιατί δεν τους λέτε τώρα να τα φέρουν πίσω; Τόσο καιρό τα έβαλαν σε τράπεζες του εξωτερικού, δεν τους φτάνει; Ή μήπως ανακαλύψατε ότι με τους περισσότερους από αυτούς που έβγαλαν τα λεφτά τους σε τράπεζες του εξωτερικού καθόσασταν στο ίδιο τραπέζι και δεν είναι ευγενικό να τους πείτε τώρα να τα φέρουν πίσω;

Δηλαδή για να καταλάβω, από το λεφτά υπάρχουν, περάσαμε στο μνημόνιο ή χρεοκοπία, και μετά στο ποια χρεοκοπία είναι καλύτερη. Να τη χαιρόμαστε την κυβέρνηση και τους πολιτικούς της χειρισμούς. Αλλά έτσι είναι. Αν θέλεις να πάρεις τα πάντα από κάποιον πρέπει πρώτα να τον πείσεις ότι δεν είχε ποτέ τίποτε.

Α ρε φούρκα και παλούκι που σας χρειάζεται.

Ταξίδια μέσα στη νύχτα

      Σε σκοτεινές μέρες "γεννηθήκαμε". Που η προδοσία, η χλεύη, τα ψέμματα, η καταστολή τις κάνουν σκοτεινότερες. Οι "ευεργέτες" έβγαλαν τις μάσκες και κρώζουν πάνω στο ημιθανές πτώμα της χώρας μας, ζητώντας τα "δανεικά" τους.

    Πάντα ο Ιούλιος μου βάραινε την ψυχή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τούτη τη φορά όμως σαν ρεβάνς στα ημιτελή έργα της του 65 και 74. Και οι έλληνες τοιμάζουν - όσοι μπορούν- τις αποσκευές τους για την μεγάλη απόδραση προς τη λήθη των διακοπών. Αλλοι με το μυαλό να μένει πίσω: στους τραπεζικούς των λογαριασμούς και θυρίδες, στους απλήρωτους λογαριασμούς, στον αν θα έχουνε δουλειά και ψωμί γυρνώντας πίσω.

.... και οι ΑΛΛΟΙ - οι λίγοι- που φεύγουν ξέγνοιαστοι: Εστειλαν το "κομπόδεμά" τους στην Ελβετία, αποθήκευσαν χρυσό και αλεύρι και είναι έτοιμοι για τον δεύτερο γύρο του κατοχικού τους λειτουργήματος, περιμένοντας το παρασύνθημα...

... Χθές ο νεοπαγής τσάρος της οικονομίας επιτέλους ξεστόμισε τη λέξη χρεωκοπία. Είκοσι μήνες χρειάστηκαν για να στήσουν το σκηνικό για ένα έργο που έχει γραφεί εδώ και χρόνια: Η Ελλάδα ξανά στη σκλαβιά.

    Ένας φίλος προ ημερών θυμήθηκε τι έλεγε η γιαγιά του στα παλιότερα χρόνια: ένα σακί αλεύρι, ένα σακί ρύζι και ένα σακί ζάχαρι για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Και ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός:  Πάρτε μαζί σας νερό.Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία. 

Σας καλωσορίζω λοιπόν φίλοι μου, αλλά δεν σας αποχαιρετώ. Θα είμαι εδώ γιατί δεν φεύγω.

Νάναι οι δρόμοι σας φωτεινοί. Γιατί όλα είναι δρόμος, όλα θα κρίνονται στους δρόμους πια. Που, όσο φωτεινότερους τους χαράζουμε, τόσο η βαρβαρότητα δεν θα μας αγγίζει.