Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Μονοπάτια Ουτοπίας ΙΙ

 ...και αν ηττηθούμε δεν θάναι από τον εχθρό 
αλλά από τον πόθο μας για κάτι πολύ μακρυνό.

μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, Κάτω στης μαργαρίτας τ' αλωνάκι
ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, τραγούδι Μαρία Δημητριάδη.

Ήταν όραμα, πρόταγμα φιλόδοξο. Τόσο που και μόνο η αχνή περιγραφή του προκαλούσε δέος για το ακατόρθωτο, ίσως και την εξ' αρχής παραίτηση. Και μετά, συζητήσεις μηνών που κατέληξαν σε ναυάγιο. Ο εχθρός πάντα μέσα μας: τα ανέξοδα λόγια, οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις,  ο φόβος για το ακατόρθωτο.

Ιστορώ για μια ιδέα που ξεφύτρωσε σε μια ομάδα κοινωνικής δράσης της γειτονιάς μου: να ιδρυθεί ένα κοινωνικό ιατρείο παράλληλα με ένα φαρμακείο. Ανακούφιση σε καιρούς δύσκολους, κράτημα για απελπισμένους και ξεχασμένους από την πολιτεία γείτονες. Μα κυρίως αναπαυτήριο για μάς. Γιατί τριών χρόνων περιπλάνηση σε χρόνους και τόπους δύσβατους από την βαρβαρότητα που τους υπέταξε, θάπρεπε κάποτε να οδηγηθεί σε ένα καταφύγιο, σε μια πραγμάτωση λυτρωτική. Η εικόνα από μια άλλη κοινωνία δεν ήταν ανεκτό από μερικούς να αφεθεί να θολώσει, να προσκυνήσει τα είδωλα της βαρβαρότητας. Η προεικόνιση του Αύριο συνέπαιρνε σώματα και ψυχές. 

Η επαναστατικότητα δεν ενσαρκώνεται με λόγια, η ευτυχία δεν αφήνεται για ένα ακαθόριστο μετά. Η επανάσταση συμβαίνει κάθε στιγμή, αφήνει σε κάθε γωνιά της καθημερινότητάς μας τη γλυκιά της γεύση. Με αυτούς τους ορισμούς πορευόμενοι κάποιοι πήραν στην χούφτα τους τον σπόρο, ζέσταναν με την καρδιά τους το χώμα, τον πότισαν με την ανάσα του κορμιού τους.

Το Θέλω, άρα Μπορώ έγινε αξίωμα, πηγή δύναμης και έμπνευσης για την υλοποίηση του οράματος. Δυνάμεις και αντοχές, ξεχασμένες σ' ένα ξεροπήγαδο αντλήθηκαν σταγόνα-σταγόνα για να σκάψουν το ρυάκι και αυτό κάποτε να γίνει χείμαρος και μετά ποτάμι όπου ψυχές και σώματα θα δικαίωναν τον μόχθο. Γιατί κάθε λόγος μας μόνο αν συνηχεί με τις πράξεις μας φθάνει στα αυτιά της κοινωνίας. Και τούτο πάλι δεν αρκεί: οι πράξεις μας, η υλοποίηση των προταγμάτων μας,  το έργο μας δικαιώνεται μόνον αν σκορπάει την αύρα της αέναης δημιουργίας, την ευτυχία στην κοινωνία, το χαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων, αν, τέλος, αναδημιουργεί τον ίδιο τον πλάστη του. Και τότε είναι που η κάθε τυραννία, η κάθε βαρβαρότητα νοιώθει ανίσχυρη μπροστά του.

...και φύτρωσε ο σπόρος, κι' έγινε κλαρί που άνθισε και μες στο καταχείμωνο έδοσε κιόλας καρπούς...

Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αθήνας, στην οδό Κάνιγγος 33.

...γιατί βρέθηκε φιλόξενος νούς να στηρίξει το εγχείρημα, να του δώσει την πνοή του. Βρέθηκαν οι εθελοντές,  λίγοι ευτυχώς ή δυστυχώς, που θυσίασαν το εγώ τους, που άντεξαν  στα πισογυρίσματα, στις αντιξοότητες. Όχι δεν έστερξαν δήμαρχοι, κόμματα και χορηγοί, ευτυχώς θα πώ. Γιατί η αναμέτρηση με το ακατόρθωτο είχε γίνει πια πρόταγμα. Χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς πολλά λόγια και ατέρμονες συζητήσεις.

Πρόταγμα που σεβάστηκαν όσοι φορείς ή άτομα προσέτρεξαν να βοηθήσουν.  Όπως μια παράταξη στο  δημοτικό συμβούλιο του δήμου μας (μικρή σε δυνάμεις)  η υλική βοήθεια της οποίας μετασχηματιζόταν σε δύναμη και αισιοδοξία. Και σε εξοπλισμό με τα απαραίτητα.

Βρέθηκε και διαρρυθμίστηκε ο χώρος, αγοράσθηκαν τα έπιπλα, και τα συναφή. Βρέθηκαν γιατροί, νοσοκομειακό προσωπικό με εμπειρία, φαρμακοποιοί, διοικητικό προσωπικό. Όλοι εθελοντές. Ορίσθηκε ένας οδηγός λειτουργίας και καθηκόντων. Στα τυφλά όλα αυτά, εμπειρία δεν υπήρχε. Η μόνη εμπειρία ήταν η θέληση να γίνει το όραμα πράξη.

Και εδώ και τρείς μήνες περίπου αυτοί που πίστεψαν και αγκάλιασαν το όραμα, αυτοί που  θυσιάστηκαν, δικαιούνται να καμαρώνουν. Το πρώτο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο στον δήμο της Αθήνας δίνει καρπούς. Μεγάλη η ανταπόκριση, μεγάλες και οι ανάγκες. Και διαπιστώνεται καθημερινά πόσοι συνάνθρωποί μας δεν έχουν στον ήλιο μοίρα (άνεργοι, μετανάστες, ανασφάλιστοι).

Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αθήνας (Κ.Ι.Φ.Α.). Φάρος στα σκοτάδια των μνημονιακών πολιτικών, προεικόνιση ενός δικού μας μέλλοντος, απάντηση στη μιζέρια και την ηττοπάθεια, αντίδοτο στον αργό μας θάνατο που προσχεδίασαν οι εξουσίες.

Ανέλπιστα μεγάλη και συγκινητική ήταν η ανταπόκριση του κόσμου που θέλησε να βοηθήσει τόσο στο στήσιμο όσο και στη λειτουργία του. Το ίδιο συγκινητική ήταν και είναι η προσφορά φαρμάκων και φαρμακευτικού υλικού. Μέχρι και προσφορά πλήρους εξοπλισμού του οδοντιατρικού τμήματος έλαχε.


Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αθήνας, στην οδό Κάνιγγος 33, 1ος όροφος. 
Τηλέφωνο για ραντεβού ή επικοινωνία 210-3802037 καθημερινές εκτός Σαββάτου και αργιών 11.00-18.00

Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 22/01/2013 και θα λειτουργεί καθημερινά τις εργάσιμες ημέρες εντελώς δωρεάν για ανασφάλιστους. Λειτουργεί ως τακτικό ιατρείο γενικής ιατρικής, καρδιολογικό, νευρολογικό, παιδιατρικό, δερματολογικό, ρευματολογικό, πνευμονολογικό, ψυχιατρικό, τμήμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, οδοντιατρείο και φαρμακείο.

Εκκλήσεις για συνδρομή:
-Οποιοδήποτε φάρμακο που δεν έχει λήξει ίσως να μην σας είναι απαραίτητο. Σε μας όμως είναι αναγκαίο. Το ίδιο ισχύει και για τα φαρμακευτικά και ιατρικά υλικά (π.χ. επιδέσμους, ορρούς, σύριγγες, κ.α.).

- Οι μεγάλες ανάγκες που καθημερινά προκύπτουν δεν μπορούν να καλυφθούν από το υπάρχον ιατρικό προσωπικό. Χρειάζεται η συνδρομή εθελοντών γιατρών από τις εξής ειδικότητες: Παθολόγος, Καρδιολόγος, Ψυχίατρος, Ρευματολόγος.

-Προς μικροβιολογικά εργαστήρια: Οι ανάγκες του ιατρείου σε αιματολογικές και μικροβιολογικές εξετάσεις είναι πολύ μεγάλες και οι διοικητές των περισσότερων δημόσιων νοσοκομείων απρόθυμοι να καλύψουν έστω και ένα μέρος αυτών. Η συμβολή των μικροβιολογικών εργαστηρίων με περιορισμένο αριθμό εξετάσεων θα είναι ανεκτίμητη για τους ασθενείς μας.

Προς όλους εσάς: Παρακαλώ αναδημοσιεύστε στα blog σας τις εκκλήσεις του Κ.Ι.Φ.Α (ή αν θέλετε και όλη την ανάρτηση). Διαδόστε το στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. 
Ευχαριστώ
e-Apenanti

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

εν-τοπίες


Είναι στιγμές που όσα συμβαίνουν δεν έχουν ταυτότητα χρόνου. Γένηκαν χθές; Γένηκαν σήμερα ; Γένηκαν αύριο ; Πιάνομαι αδιάβαστος για την ιστορία τους. Γιατί πλάϊ από το χρόνο τον πραγματικό πορεύεται ο α-σήμαντος χρόνος που το ακαθόριστο της ύπαρξής του κληρονομεί στην καθημερινότητά μας την αύρα μιας όασης στην έρημό της.

Θωπεύω αυτά τα ασυμβίβαστα με τη ροή του χρόνου τοπία και ανακαλύπτω, πως έχουν τη σπάνια ομορφιά του ονείρου, του πόθου, των ταξιδιών. Nτύνονται τη φορεσιά μιας νεράϊδας, φωτίζονται από το φώς της αυγής, διασκορπίζουν ήχους αιθέριους.

Και αυτά, που χρόνου ταυτότητα δεν έχουν, είναι τα αιώνια, οι αξίες που αναζητούν μια χαραμάδα στην καθημερινότητά μας για να βρούν τόπο μέσα μας, εκτοπίζοντας τα ασήμαντα. 

Κι' έτσι μαθαίνω σιγά-σιγά πως αυτή είναι η λεύτερη ζωή που ο δρόμος της δεν έχει χρόνου σημάνσεις. Που διατηρεί σαν φυλακτό τις σημάνσεις λόγων καθάριων και υποσχέσεων αιώνιων. Που διψά για της ψυχής τις αλήθειες που ακονίζουν τον νού με γενναιότητα.


Δοκιμάζω να κρατήσω στην παλάμη μου αυτούς τους χρόνους, τις φευγαλέες στιγμές του. Δοκιμάζω να θυμάμαι, να μένω στους τόπους εκείνους που φωτίζουν νού και ψυχή.

Έμαθα πως η Αλήθεια και μόνο ορίζει πόσο θα ζήσει ένα όνειρο, δοκιμάζει της ψυχής την αντοχή και την αξιοσύνη της.

Έμαθα ακόμη πως δεν ξεχνάς, αν κατοικείς στην έρημο της αλήθειας. Γιατί τότε μόνο ελπίζεις να συναντηθείς με την ψυχή σου.


μουσική:
Γιώργος Καλογήρου, η ξενητειά του έρωτα

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ανυπότακτες πόλεις - Παλμύρα

Μόνο ένα νόμισμα σώθηκε, φθαρμένο κι' αυτό.

Μήλος,  Xεράτ, Βαγδάτη, Πλαταιές, Καρχηδόνα,  Σάμπρα και Σατίλα,  Παλμύρα. Πόλεις ανυπόταχτες, τόποι ανυπόταχτοι στη θέληση των ισχυρών, στους ανέμους της βαρβαρότητας.

Προτάσσοντας τη θέληση, την ακονισμένη αλήθεια της δικής τους βιοτής. Προτάσσοντας το ΟΧΙ στους αφανέστατους λόγους της επιδρομής, στους προφανέστατους σκοπούς του κατακτητή.
Ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ, κανένας πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. 

Μα υπάρχουν και θα υπάρχουν οι τόποι και οι άνθρωποί τους που γνωρίζουν καλά πως η ταπείνωση της δειλίας πονάει περισσότερο και από τον ίδιο τον θάνατο. Και πως αν ο φόβος κυριεύσει τις ψυχές των ζώντων τότε οι νεκροί βγαίνουν από τους τάφους για να σκοτωθούν και πάλι στην μάχη. 

Αιώνες τώρα τούτα τα λόγια του ιστορικού βασανίζουν τις σκέψεις των επιγόνων του. Και αν ξεχνιώνται από τους λαούς δεν ξεχνιώνται ποτέ από επίδοξους βαρβάρους, από διψασμένους για δύναμη κατακτητές.

*****

Τέτοιες μέρες 6 χρόνια πριν -άνοιξη του 2007- σε μια εκπομπή της Μαριάννας Κορομηλά στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ στη σειρά Επιστρέφοντας στην Ανατολή- άκουσα την ιστορία της Παλμύρας και της βασίλισσάς της, της Ζηνοβίας.

Για δεκαετίες η φωνή της Μ.Κ. με ταξίδευε όπου και αν ήμουν. Έτσι, όταν η Μ.Κ. μετακόμισε στον ΣΚΑΙ εκμεταλλεύθηκα την τεχνολογία και ηχογραφούσα τις εκπομπές της. Μια από αυτές τις ηχογραφήσεις αφορούν τη σημερινή ανάρτηση. Αξίζει να την ακούσετε και ίσως έτσι να μου συγχωρεθεί η "παρανομία".

Η εκπομπή διάρκειας περίπου 43 λεπτών είναι κομμένη στα τρία, μιας και το youtube δεν επιτρέπει αρχεία μεγαλύτερα των 15 λεπτών. Η ακρόαση συνοδεύεται από φωτογραφίες που αφορούν την πόλη της Παλμύρας και την ιστορία της και που συνέλεξα από το διαδίκτυο.  Κακοφτιαγμένο το βίντεο, ας παραβλεφθεί η προχειρότητα, που οφείλεται κυρίως στην άγνοιά μου για το θέμα.

Για να ακούσετε την εκπομπή πατήστε PAUSE στο κασετόφωνο που βρίσκεται στη διπλανή στήλη.



Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

του τετραγωνικού το κάγκελο (arrangement)


Σήμερα θα μάθετε για τα οικογενειακά μας, μιας και τον τελευταίο καιρό μας απασχόλησαν έντονα. Έχω να σας αφηγηθώ δυό ιστορίες. Οπλισθείτε με υπομονή και κατανόηση...

Η ιστορία του παππού 
Προχθές πήγαμε και πάλι τον παππού στο νοσοκομείο με το 35ο εγκεφαλικό. Κάθε μήνα από τότε που ψηφίσθηκε το μνημόνιο, μόλις ακούει από την τηλεόραση τον πρωθυπουργό να λέει πως δεν θάχει να του δίνει τη σύνταξη του ΟΓΑ, το παθαίνει. Καλέσαμε λοιπόν το 166. Φυσικά μας είχαν μάθει απ' έξω και ανακατωτά τηλεφωνητές, οδηγοί ασθενοφόρων, αυτόματοι τηλεφωνητές, οι τοίχοι του νοσοκομείου. Οι πάντες και τα πάντα. 

Έτσι από καιρό έπαψαν να μας ρωτάν το όνομα του ασθενούς, την πάθηση, τη διεύθυνσή μας, το τηλέφωνό μας. Μόνο που κάθε φορά μας θύμιζαν τα απαραίτητα που μαζί με τον παππού έπερεπε νάχουμε μαζί μας. Αυτά τα απαραίτητα γίνονταν όλο και περισσότερα. Στην αρχή με διάχυτη ευγένεια μας ζητούσαν σωληνάκια ορών και τα φάρμακα του παππού. Μετά με ψυχρή ευγένεια μας ζητούσαν σωληνάκια ορών, τα φάρμακα του παππού, ορούς και πάνες για τον παππού. Μετά τυπικοί στο καθήκον μας υπενθύμιζαν τα σωληνάκια ορών, τα φάρμακα, τους ορούς, τις πάνες, προσθέτοντας χαρτί υγείας, κατωσέντονο. Την επόμενη φορά όλα αυτά και το πανωσέντονο με μια κουβέρτα. 

Ήλθε ο χειμώνας, πιάσαν τα κρύα αλλά ο παππούς πρεζόνι στα εγκεφαλικά. Χώρια που κεί στην ψήφιση του προϋπολογισμού ο παππούς χέστηκε, κοινώς τάκανε πάνω του. Καλέσαμε το 166 δεν θυμάμαι τί μας είπαν, θυμάμαι μόνο ότι ζήτησαν όλα τα προηγούμενα, ακόμη ένα ράντζο και δεύτερη κουβέρτα, γιατί στο νοσοκομείο δεν ανάβαν τα καλοριφέρ. Το κατάπιαμε με καλοσυνάτη ευγένεια. 

Τους επόμενους μήνες τα πράγματα αγρίεψαν. Ο παππούς συνέχιζε τα εγκεφαλικά, συνέχιζε να βλέπει τηλεόραση, ευτυχώς είχε εν τώ μεταξύ κουφαθεί, αλλά καταλάβαινε τι τούλεγε ο πρωθυπουργός πούμιαζε με ΑΤΜ. Είχε εξοικειωθεί με τα ΑΤΜ ο παππούς από τότε που τούβαζαν τη σύνταξη στην τράπεζα. Μια νύχτα που η τρόϊκα έφυγε ξαφνικά από τη χώρα θυμωμένη και το ΑΤΜ έβγαλε διάγγελμα στον ελληνικό λαό, ο παππούς έπαθε εγκεφαλικό οξείας φάσης καθώς μας είπαν οι γιατροί κατόπιν. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ο αυτόματος τηλεφωνητής με επαγγελματική αυστηρότητα μας ζήτησε να πάμε με την νυχτερινή νοσοκόμα του παππού γιατί το νοσοκομείο δεν πλήρωνε το νυχτερινό επίδομα στις νοσοκόμες και αυτές έκαναν απεργία. Το κατάπιαμε αποφεύγοντας να κοιταχτούμε. 

Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Φώς στο τούνελ πουθενά. Η ανάπτυξη όμως πήγαινε καλά, όπως και τα εγκεφαλικά του παππού. Ώσπου, για να μην σας κουράζω άλλο, προχθές συνέβη το 35ο και τελευταίο εγκεφαλικό μετά χεσίματος και λοιπών συμπτωμάτων. Και πριν προλάβουμε να σηκώσουμε το τηλέφωνο για να καλέσουμε το 166 μας ήλθε στο κινητό ένα sms πούγραφε: 

<<Ο παππούς έπαθε εγκεφαλικό οξυτάτης μορφής-Stop. Μεταφέρετέ τον στο εφημερεύον νοσοκομείο-Sτop. Για να γίνει η εισαγωγή απαιτούνται να τον συνοδεύει αγγειολόγος, καρδιολόγος, νεφρολόγος, ψυχίατρος και ένας παθολόγος γενικής ιατρικής-Stop. Ακόμη τρείς νοσοκόμες, δύο βοηθοί νοσοκόμων, ένας μάγειρας, ένα κιλό ρεβύθια, δύο κατόπουλα άπαχα, 12 φιάλες νερού, 2 φακοί, μία καρέκλα συνοδού, και όσα μέχρι στιγμής γνωρίζετε-Stop. Η μεταφορά θα γίνει με δική σας ευθύνη και μέσον-Stop. Θα κάνουμε ότι είναι δυνατόν να βρεθεί χώρος για τη νοσηλεία σας-Stop. Aν δεν βρεθεί χώρος εντός του νοσοκομείου, θα φιλοξενηθεί προσωρινά στον προαύλιο χώρο-Stop. Μεριμνήσετε παρακαλώ και για όλα τα άλλα απαραίτητα-Stop.>> 

Καταλάβαμε από το μήνυμα ότι το νοσοκομείο μπορεί να ήταν, μπορεί και να μην ήταν πια στη θέση του. Παρ' όλα αυτά και αφού μαζέψαμε τα απαραίτητα που μας περιέγραψαν, και νοικιάσαμε ένα φορτηγό για να κουβαληθούν μαζί και ένα πουλμανάκι-ταξί δέκα θέσεων (αυτά τα καινούργια του νόμου Βορίδη) για να κουβαληθεί το προσωπικό, ξεκινήσαμε. Πλησιάζοντας από τη Μεσογείων το αντικρύσαμε, ήταν ακόμη στη θέση του. Αυτό μας καθησύχασε λιγάκι, αν και μας έμενε μια βασική απορία, τί ήταν τα άλλα απαραίτητα. Όταν περάσαμε και την είσοδο μας έζωσαν οι αρουραίοι. Και κάτι τύποι ντυμένοι στα μαύρα, σοβαροφανείς με λόγο γεμάτο κατανόηση, παρηγοριά αλλά κυρίως συμπόνια για την περίστασή μας. Φθάνοντας στο πίσω μέρος του νοσοκομείου, εκεί που γίνονταν οι εισαγωγές, ένας άλλος τύπος, σαν αυτούς που παρκάρουν τα αυτοκίνητα στα σκυλάδικα μας έκανε νόημα να σταματήσουμε και σκύβοντας δίπλα στους οδηγούς είπε "αφήστε τους πίσω από κείνο το δέντρο, θάχουν και ίσκιο". Όχι χέρι δεν άπλωσε να ζητήσει φιλοδώρημα. 

Αμέσως καταλάβαμε. Ο παππούς θ' άντεχε στον προαυλισμό μέρα-νύχτα κάτω από τον ουρανό; Αποκλείεται, πάει μας τελείωσε λέμε μ' ένα βλέμμα όλοι. Πάμε να βρούμε τα απαραίτητα και τους απαραίτητους. Αφήσαμε το φορτηγό και το πουλμανοταξί να περιμένουν κι' αρχίσαμε να ψάχνουμε. Καθόλου δεν δυσκολευτήκαμε, οι διαδικασίες ήταν απλές. Πιο απλές από το να παρκάρει το κονβόϊ μας. Πριν επιστρέψουμε πίσω με τον νεκροθάφτη ο παππούς είχε προλάβει να ψελλίσει την τελευταία του σοφία. Σας τάλεγα εγώ. Και αυτός τα κακάρωσε, η οικογένεια έμεινε χωρίς παππού κι' εγώ χωρίς δώρο για τα γενέθλιά μου.  

Η δεύτερη ιστορία: Μήνυμα από τον κύριο Στουρνάρι 
Το άλλο που μας συνέβη χθες ήταν διακεδαστικό και μας έκανε να ξεχάσουμε το πένθος για τον παππού. Μας ήλθε στο mailbox το ακόλουθο μήνυμα: 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ 
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟΔΩΝ 
ΓΕΝΙΚΗ Δ/ΝΣΗ ΦΟΡΟΛ.ΕΛΕΓΧΩΝ & ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΔΗΜ. ΕΣΟΔΩΝ 
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣΘεσσαλονίκης & Χανδρή 1, Μοσχάτο. 
Θέμα: Δηλώσεις Φορ/γίας Εισοδήματος Μη Φυσικών Προσώπων Οικ. Έτους 2012 
Αποδέκτης: .........................................., Username: W................4. 

Αγαπητέ/ή κύριε/α, 
Σύμφωνα με την αναζήτηση που διενεργήθηκε την 11/03/2013 στα Πληροφοριακά Συστήματα του Υπουργείου Οικονομικών, διαπιστώθηκε ότι δεν υποβλήθηκε η δήλωση φορολογίας εισοδήματος οικ. έτους 2012 του ανωτέρω Μη Φυσικού Προσώπου. 
Κατόπιν τούτου, παρακαλούμε τον νόμιμο εκπρόσωπο ή τον εξουσιοδοτημένο για τον λόγο αυτό λογιστή να προβεί άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες για την τακτοποίηση της εκκρεμότητας αυτής. 
Παράλληλα σας υπενθυμίζουμε ότι η μη υποβολή της ανωτέρω δήλωσης επισύρει διοικητικές (πρόσθετοι φόροι, προσαυξήσεις, πρόστιμα) και ενδεχομένως ποινικές κυρώσεις όπως προβλέπονται από τις διατάξεις του Ν.2523/1997. 
Εάν έχετε ήδη τακτοποιήσει την παραπάνω εκκρεμότητα τότε μη λάβετε υπόψη το παρόν μήνυμα. 

Συγκαλέσαμε έκτακτο οικογενειακό συμβούλιο μιας και οι αποφάσεις στο σπίτι παίρνονται με συλλογικές διαδικασίες, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε το μήνυμα. Διότι μη φυσικό πρόσωπο δεν υπήρχε στην οικογένεια από το 2009, οπότε και δεν υποχρεούτο να κάνει δήλωση. Εκλάβαμε το μήνυμα σαν απειλή σε περίπτωση που τολμούσαμε φέτος να μην κάνουμε δηλώσεις. Οι πιο ψύχραιμοι στην οικογένεια είπαν να πάμε να τακτοποιήσουμε την παρεξήγηση, άλλοι είπαν να το αγνοήσουμε -τέτοια λάθη γίνονται συνέχεια, και τέλος κάποιος πρότεινε να κάνουμε Reply στο μήνυμα γράφοντας τα ακόλουθα: 

Reply 
Κύριε Υπουργέ, 
Εμείς οι ταπεινοί και πιστοί μέχρι τώρα υπήκοοί σας συμμερίζομαστε οικογενειακώς την αγωνία σας και το άγχος σας να ξοφλήσετε τους δανειστές σας. Και αισθανόμαστε αλληλέγγυοι μαζί σας μιας και ο μισθός σας είναι γλίσχρος, καθώς μας δηλώσατε τις προάλλες. Σας υποσχόμεθα ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε να ενισχύσουμε τη διαπραγματευτική σας θέση απέναντι στους δανειστές σας, μέρες πούναι, και γι' αυτό σκεφθήκαμε να ζητήσουμε τις συμβουλές από το σοφό μαμούφι, το οποίο και παληότερα μας είχε συμβουλεύσει για το θέμα του χαρατσιού της ΔΕΗ. 
Ακολουθώντας λοιπόν κείνη τη συμβουλή μπορούμε μετά χαράς να σας ανακοινώσουμε τα εξής: 

αν εμείς δεν δηλώσουμε τίποτα θα μείνουμε χωρίς φορολογική ενημερότητα 
αν εμείς και η θεία με τον θείο δεν δηλώσουμε τίποτα θα μας κόψετε τον κώλο
αν μια συνοικία δεν δηλώσει τίποτα θα σκεφτείτε να βάλετε το χέρι σας πιο βαθειά στη τσέπη μας.
αν μια πόλη δεν δηλώσει τίποτα δημιουργεί το δικό της δίκαιο
αν η μισή χώρα δεν δηλώσει τίποτα μπορεί να γίνει ανεξάρτητο κράτος
αν όλη η χώρα δεν δηλώσει τίποτα κάτι θα αλλάξει και όχι μόνο το χρώμα του προσώπου σας,
γιατί δε θα συμφέρει τις "Αγορές" να πτωχεύσει η ψωροκώσταινά μας. 

υγ1: ας μας ενημερώσει η υπηρεσία σας για να το πούμε και στις κότες μας πόσες αποδείξεις πρέπει να μαζέψουν και αν τις πιάνει το τεκμήριο ιδιοκατοίκησης. 
υγ2. Η θεία είπε να μην σου γράψουμε για το σύνθημα* που λέει συνέχεια ο θείος, γιατί δεν είναι ευγενές... 

υγ3. Πιστοί στις διακηρύξεις σας για λιγώτερο κράτος σκεφτήκαμε να πληρώνουμε απ' ευθείας εμείς τη σύνταξη της μαμάς που ελπίζει ότι θα πάρει από σας αλλά και όλα τα έξοδα που για την αφεντιά μας θα κάνετε από δώ και πέρα. Σας χαρίζουμε το ΦΠΑ που πληρώνουμε καθημερινά για τη διατροφή μας, τα τσιγάρα του μπαμπά και τη βενζίνη του αυτοκινήτου. Έτσι θάχετε διπλό κέρδος, απολύοντας ως άνευ αντικειμένου δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους.

Φυσικά μετά και τις απαραίτητες διευκρινίσεις που έδοσε ο έχων την ιδέα του reply..... 
<< -Πληρώνουμε 23% φόρο σε ό,τι φάμε, πιούμε, δούμε, ακούσουμε, μυρίσουμε, αγγίξουμε.  
(Μπορεί κάποιος λογιστής να βγάλει την ετήσια σούμα ;) 

<<Λένε ότι με αυτά τα λεφτά πληρώνουν τη σύνταξη του παππού, το νοσοκομείο του, τα φάρμακά του, το σχολείο μας (βιβλία, δασκάλους, θέρμανση, κ.α.), το επίδομα πολυτέκνων της θείας, τον αστυφύλακα να μας φυλάει από τους κλέφτες, το στρατό να φυλάει την πατρίδα από τους "λαθρομετανάστες", τα ΜΑΤ να συνετίζουν τους απεργούς που δεν μας αφήνουν να πάμε στη δουλειά μας ή στα μαθήματά μας. Δεν λέω τα τελευταία κάνουν καλά τη δουλειά τους, άξιος ο μισθός τους>>. 

...και επειδή στην οικογένεια είχαμε φρέσκια την εμπειρία του παππού αλλά και εμάς των παιδιών στο σχολείο 

...και επειδή είναι αυταπόδεικτη η ανάγκη μετατόπισης από το ένα παλαιό δίκαιο σε ένα νέο δίκαιο (όπως θάλεγε και ο Σπινόζα) βάζοντας το ερώτημα αν θέλουμε να είμαστε μάζα ή πλήθος πολιτών που το κοινό είναι το ζητούμενο. 

...και επειδή η κοινότητα εξ' ορισμού λειτουργεί σαν θεματοφύλακας αξιών που οι κυβερνώντες ανερυθρίαστα ποδοπατούν καθημερινά, 

και επειδή η κοινότητα πρέπει ν' αναζητεί και να χτίζει το δικό της δίκαιο σύμφωνα με τις ηθικές διαστάσεις της ανθρωπιάς της... 

...Και επειδή στην κοινότητα αυτή οι αφέντες μας επιδιώκουν πάση θυσία να στρέψουμε τα νώτα μας, 

Δ ι ά   τ α ύ τ α 
το οικογενειακό συμβούλιο ομόφωνα* αποφάσισε: 
-να σταλλεί (Reply) το μήνυμα στον κύριο υπουργό, 
-να μην κάνει δήλωση φυσικού προσώπoυ κανένα μέλος της, 
-να μην πληρώνει κανέναν φόρο μέχρι ο παππούς να πάρει το μάθημά του και να απαιτήσει να του χορηγηθεί σαν αποζημίωση μια αιώνια σύνταξη. 
-να καθησυχασθεί το κοτέτσι μας για τις συνέπειες της μη δήλωσης είτε σαν νομικό είτε σαν φυσικά πρόσωπα. 

* Η μαμά μόνο ψήφισε με επιφυλάξεις την απόφαση, μιας και το προηγούμενο βράδυ της φαινόταν πως άκουγε τα κόκκαλα του παππού να τρίζουν. 
** Το σύνθημα του θείου: όσο πιο βαθειά το χέρι σου στην τσέπη μου το βάνεις, τόσο πιο καλά τ' α.....δια μου θα πιάνεις.


Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Νόμος είναι το "συμφέρον" της Ολυμπίας Οδού

Όσοι έχουμε κάνει με Ι.Χ τη διαδρομή Κόρινθος-Πάτρα γνωρίζουμε καλά τί θα πεί εξευτελισμός: Να πληρώνεις διόδια 3,10 ευρώ για 120 χιλιόμετρα μονοπάτι διπλής κατεύθυνσης μάλιστα. Τί θα πεί να περνάς ξυστά από την διερχόμενη από απέναντι νταλίκα, νάναι νύχτα με βροχή, να σε τυφλώνει το οποιοδήποτε φανάρι αυτοκινήτου και σύ να αναθεματάς όχι τους άλλους αλλά τον εαυτό σου που ακόμα μια φορά πλήρωσες σαν μαλάκας το αντίτιμο του βαρκάρη να σε κατεβάσει στον χάροντα.


Στην υπό διαμόρφωση "εθνική οδό" Κορίνθου-Πατρών, όπου ανθούν η αυθαιρεσία του εργολάβου και η εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας στο σύνολό της, παίζουν καθημερινά ρώσικη ρουλέτα με το θάνατο εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες οδηγοί και επιβάτες, έχοντας εμπιστευθεί στα χέρια τυχάρπαστων και αδίστακτων εργολάβων τις ζωές τους.


Πριν τον νόμο Ρέππα είμασταν πολλοί που σηκώναμε την μπάρα και άντε στο καλό. Βέβαια τύχαινε να σε προλάβει η κάμερα και να σου πάρει τα στοιχεία. Τώρα τις περισσότερες ώρες καραδοκεί ένα "εκατό" της τροχαίας για τις συνέπειες της "παράβασης του νόμου". Δεν είναι λίγες οι φορές που ακόμη και τώρα πολλοί τολμάμε και περνάμε όταν λείπει ο μπόγιας της Ολυμπίας Οδού (Ο.Ο.) που δεν είναι άλλος από την τροχαία. Αλλά η συντριπτική πλειοψηφία αδιαμαρτύρητα πληρώνει. Αγνοώντας τα δικαιώματά της, αγνοώντας την αξιοπρέπεια που δικαιωματικά του ανήκει.

Πρόσφατα για μια ακόμη φορά, ταξιδεύοντας για τα μέρη μου χρειάσθηκε να πληρώσω μιας και ο μπόγιας παραφύλαγε. Στην επιστροφή όμως και στα διόδια του Ρίου είχα φροντίσει να είμαι εξοπλισμένος με όλη τη νομική βιβλιοθήκη μου για το θέμα της σύμβασης παραχώρησης, βιβλιοθήκη που εμπλουτίσθηκε με ένα απόκομμα εφημερίδας που βρέθηκε στο πατρικό μου. 

Κάποιο από τα βράδυα της εκεί παραμονής μου, ψάχνοντας παληότερα φύλλα της τοπικής εφημερίδας "ΠΑΤΡΙΣ" ανακάλυψα ένα άρθρο του 2008 που αναφερόταν στο γεγονός της ανάθεσης του έργου ανακατασκευής και διάνοιξης μιας νέας εθνικής οδού που θα επέτρεπε να φθάσω στο χωριό μου από την Αθήνα σε λιγώτερο από 2 ώρες.

εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ, φύλλο της 8ης Αυγούστου 2008, σελίδα 3.

To άρθρο υπογραφόταν από τον δημοσιογράφο και κύριο αρθρογράφο της εφημερίδας Φ.Η. και αποτελούσε έναν πανηγυρικό για την εταιρεία και το έργο της, αλλά και μια υμνολογία για τον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιά και τις διαδικασίες του νέου θεσμού των παραχωρήσεων.


Να σημειώσω εδώ ότι οι "πανηγυρισμοί" του αρθρογράφου και της εφημερίδας για το έργο της Ο.Ο. δεν εκόπασαν ακόμη και όταν άρχισε να διαφαίνεται η κωλυσιεργία της εταιρείας με σκοπό τον εκβιασμό του κράτους και των πολιτών. Και φυσικά όταν πια έγινε φανερό που το πάει η Ο.Ο ούτε η εφημερίδα, ούτε ο αθρογράφος δέησαν να ασχοληθούν με το θέμα, τουλάχιστον εγώ δεν είδα κάτι. Ήταν σαν να είχε γίνει το έργο, μετά ξεχάστηκε, μείναν οι εκβιασμοί και η ταλαιπωρία, μαζί με το χαράτσι του έργου που απολαμβάναμε.

Κατά μία έννοια ίσως και να είχε γίνει το "έργο". Η εταιρεία και όσοι συνεργάσθηκαν μαζί της φαντάζομαι ότι δεν έμειναν δυσαρεστημένοι από το deal. Εις υγείαν του μαλάκα λαού έφαγαν, ήπιαν και γλεντάνε ακόμη. Ποιό έργο ; Το κατάντημα του έργου για το οποίο πληρώνουμε και θα πληρώνουμε από πενήντα μεριές δεν συγκινεί κανέναν. Ούτε την εφημερίδα και τον αρθρογράφο της. Να πώ ότι ενώ πριν το "έργο" της Ο.Ο έφθανα σε 3 ώρες συνολικά από την Αθήνα, τώρα χρειάζομαι 4.00, πληρώνοντας ταυτόχρονα υπερδιπλάσια διόδια.

Στον ύμνο για την εταιρεία και το έργο της παρατίθεται ολόκληρη η ανακοίνωση της εταιρείας αμέσως μόλις ανέλαβε το έργο. Ενδεικτικά παραθέτω κάποια αποσπάσματα.


Κατά την εταιρεία, που μπορεί να ανταποκρίνεται στα μεγάλα έργα (σύμφωνα με την ίδια της την ανακοίνωση) το έργο από την Κόρινθο έως τον Πύργο θα έπρεπε να έχει παραδοθεί το αργότερο αρχές του 2012.

"Ωστόσο οι αλλαγές θα αρχίσουν να φαίνονται από την αρχή" ήταν το σλόγκαν της Ο.Ο. Τίς είδαμε: υπερδιπλασιασμός των διοδίων σε μια νύχτα, διάλυση του υπάρχοντος παλαιού δικτύου, εγκατάλειψη εμποδίων, παγίδες θανάτου σε κάθε χιλιόμετρο. Συνολικά στο κομμάτι από Κόρινθο έως Πάτρα υπάρχουν 19 σημεία όπου ο δρόμος είναι μονοπάτι διπλής κατεύθυνσης. Συνολικά αχρηστευμένος δρόμος 60 Km., δηλαδή η μισή απόσταση Κόρινθος-Πάτρα. Και στην οποία η ταχύτητα οδήγησης δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 60 Km ανά ώρα. 


Και φθάνουμε στο "ψητό". Η εταιρεία είχε δεσμευθεί σύμφωνα με τη δική της ανακοίνωση ότι θα αναβαθμίσει το υπάρχον δίκτυο των 120 Km και παράλληλα θα σχεδιάσει και θα κατασκευάσει νέο δίκτυο ευρωπαϊκών προδιαγραφών μήκους 365 Km από Κόρινθο έως Τσακώνα.

Αντί αυτού και σκανδαλωδώς αθετήθηκε από την πρώτη στιγμή η δέσμευση αυτή και πριν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της σύμβασης παραχώρησης άρχισαν τα έργα διαπλάτυνσης της παλαιάς οδού προκειμένου να εξοικονομηθούν κονδύλια από τις διανοίξεις νέου δρόμου. Δηλαδή το όλο έργο θα περιορισθεί κατά πως φαίνεται στην αναβάθμιση της παλαιάς αρτηρίας όταν και αν ολοκληρωθεί. Έργο που, χρηματοδοτικά στο σύνολο του προϋπολογισμού του και σύμφωνα με τις μελέτες, ήδη έχει καλυφθεί από το Δημόσιο σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης και τις εισπράξεις των διοδίων που πλέον έχουν φθάσει στα 500 εκατομμύρια ευρώ. Όμως το έργο παραμένει εδώ και τέσσερα χρόνια  "παγωμένο". Η Ο.Ο. απλά φρόντισε να μας εκδικηθεί στενεύοντας για όλο και περισσότερα χιλιόμετρα τον υπάρχοντα δρόμο, χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμμία χρησιμότητα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

"Η μέγιστη διάρκεια παραχώρησης συμφωνείται με τη ΣΠ (σύμβαση παραχώρησης) και υπολογίζεται από την ημερομηνία έναρξης της παραχώρησης. Σε όλες τις υπό εξέλιξη ΣΠ οδικών αξόνων στη χώρα μας, ο ανάδοχος μπορεί να καταγγείλει τη ΣΠ αν ο χρόνος της κατασκευαστικής περιόδου επιμηκυνθεί κατά 30% χωρίς δική του υπαιτιότητα. Στον πίνακα 3 ο χρόνος αυτός καλείται απώτατη ημερομηνία περαίωσης κατασκευής."  Αυτό διαβάζουμε στο link του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Το δημόσιο δηλαδή έχει παραιτηθεί του δικαιώματος καταγγελίας της σύμβασης. Ενώ θα έπρεπε όχι μόνο να έχει καταγγείλει τη σύμβαση από τις αρχές του 2012 αλλά και να έχει απαιτήσει τις προβλεπόμενες από τη σύμβαση αποζημιώσεις. Αντί αυτού μόλις πρόσφατα το δημόσιο δώρησε από τον προϋπολογισμό 25 εκ. ευρώ για να μην ...πτωχεύσει η Ο.Ο. 

Φυσικά τα αποκόμματα της εφημερίδας επαληθεύονται από το ίδιο το επίσημο site της Ο.Ο.  http://www.olympiaodos.gr/index.php?ID=project_overview_EL.

Και επανέρχομαι: "Οπλισμένος" με το απόκομμα της εφημερίδας (μέχρι τότε δεν είχα ψάξει καθόλου το θέμα και δεν είχα καν διαβάσει τα λεγόμενα της Ο.Ο.) σκέφθηκα το αυτονόητο. Αφού πλήρωσα το αντίτιμο απευθύνθηκα στον προϊστάμενο του σταθμού, ζητώντας να καλέσουν και την τροχαία που όμως ποτέ δεν φάνηκε, ίσως γιατί η κλήση δεν έγινε ποτέ. Οι αιτιάσεις μου αφορούσαν την εξαπάτηση λόγω της αθέτησης των υποχρεώσεών της εκ μέρους της εταιρείας, τους κινδύνους από την κακή χάραξη των λωρίδων μετά το στένεμα και μερικές ακόμη παραβάσεις. Φυσικά πάντα επισείοντας το φύλλο της εφημερίδας, το οποίο ο εμφανισθείς ως υπεύθυνος του σταθμού χαρακτήρισε πλαστό !!! Μου έμεινε μια αμφιβολία για τα γραφόμενα της εφημερίδας γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα προστρέξει στο site της εταιρείας και δεν είχα τη δυνατότητα επαλήθευσης της ανακοίνωσής της.

Στέκομαι στην αμηχανία του υπευθύνου του σταθμού, αλλά και στην προσπάθειά του να μην πάρει έκταση το θέμα (αν θέλετε μπορείτε να περάσετε χωρίς να πληρώσετε μου είπε !!!), κάτι που μαρτυρεί πόσο ευάλωτη είναι η Ο.Ο., πόσο θρασσύτατα λόγω της άγνοιάς μας και της αδιαφορίας μας παρανομεί εις βάρος μας, σκέφτομαι πως ο καθένας μας θα μπορούσε καθημερινά να τους κολλάει στον τοίχο, αντιστεκόμενος στον εκβιασμό της αλητείας οδού.

Αλήθεια εκείνος ο πολυπράγμων και άγρυπνο μάτι της οδικής μας ασφάλειας εισαγγελέας Πατρών που διέταζε αυτόφωρο και κατέσχε ΙΧ που έτρεχαν με 120 Km. που βρίσκεται ;  Οι άλλοι δικαστικοί λειτουργοί ; Και φαντάζομαι να υπάρχουν μερικές εκατοντάδες τέτοιοι που κάνουν αυτή τη διαδρομή έστω μια φορά το χρόνο, μιας και η εθνική αυτή οδός εξυπηρετεί δώδεκα νομούς της χώρας.

Γειά χαρά σας Μωραϊτες αδελφοί
και σείς Σουλιώτες γειά σας
τη λευτεριά η Ελλάδα μας
χρωστάει στη ...λεβεντιά σας.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Κράτησα τη ζωή μου

στων αντοχών μου το πείσμα
ψάχνοντας τ' ουρανού το Αφανέρωτο 


Κράτησα τη ζωή μου 
στου χρόνου το στερέωμα 
αντικρύζοντας στου κάτω κόσμου τις αυλές
μεσούρανα την ομορφιά της Ύπαρξης.


Κράτησα τη ζωή μου 
με τ' άνθος μιας υπόσχεσης
για το ατελεύτητο του Χρόνου μας. 


Κράτησα τη ζωή μου 
-στης περιπλάνησης την άβυσσο-
θωρώντας την να Πορεύεται. 


Κράτησα τη ζωή μου 
με των λίγων την "αποκοτιά" 
και το αλαφροϊσκιωτο Πέρασμά τους 


Κράτησα τη ζωή μου 
με τα Τραγούδια της 
στη βουή της απελπισίας και της σιωπής 
α-σύντονο σμίξιμο.


Κράτησα τη ζωή μου 
με της Αριάδνης το φυλαχτό 
-φράχτη στου θανάτου την παρουσία- 
και μήνυμα πόθου μυστικού να σωθεί ο Θησέας.


Κράτησα τη ζωή μου 
αναλώνοντας 
της Βίας τα σκαριφήματα.


Κρατώ τη ζωή μου 
ώσπου κείνος ο Μάρτης 
του ανώνυμου ποιητή να ξεπροβάλλει. 


φωτογραφίες:από το χωριό μου, το χθεσινό πανεκπαιδευτικό συλαλλητήριο, τη συναυλία διαμαρτυρίας στην πλατεία Κλαυθμώνος των μαθητών του μουσικού γυμνασίου Αλίμου και τη διαμαρτυρία φοιτητών μπροστά στη Βουλή για το θάνατο των δύο συμφοιτητών τους στη Λάρισα.
Το κολάζ έγινε με βάση ένα σύνθημα τοίχου στα Εξάρχεια. 

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

αποχαιρετισμός στον Χειμώνα

Tη Γή της ηλικίας μου της παιδικής
αγκάλιασε με τους νοτιάδες Του
αιχμαλωτίζοντας του Ερύμανθου την παγωνιά,


Έσκαψε βαθειά την άμμο, σβήνοντας οργώματα άνυδρων καιρών


Γέμισε στερεμένα πηγάδια


Δώρισε απλόχερα καρπούς


Μα και στους κήπους επιδαψίλευσε την ομορφιά

Ξελόγιασε τη μυγδαλιά μα και την "φρόνιμη" βερυκοκιά


Και τώρα που φεύγει, κανείς δεν θα θέλει να Τον θυμάται πια,
παρά μόνο τ' άψυχο τούτο ανάχρειο.
Πρωταγωνιστής σε κάθε στιγμή της παρουσίας Του.


Φεύγοντας ξεστόμισε διαταγές
-κλαδέματα-
των περιττών η κόρη του - η Άνοιξη - ν' απαλλαχθεί,

κι' είναι,
που η Νοσταλγία Της παραμονεύει σε κάθε γωνιά του είναι μας
και κάνει το ράπισμα των εννιά μποφώρ χάδι.


κι' είναι,
που τούτο το δημιούργημα ξεχασμένων μαστόρων
πούπλαθαν τον πηλό με τ' άχυρο
θάθελε για τους χειμώνες του πολλά να πεί
και να ζητήση να μην αφανισθεί,
κι' ακόμη,
λίγες από τις κληματόβεργες να κάψει
ψήνοντας ψωμί για όσους στην παρουσία του ορκίζονται.


Στον βηματισμό
-της Άνοιξης-τον ανάλαφρο,
πάνω στο χαλί  που του καιρού το γύρισμα υφαίνει,
Μαρτυρίες-Μη με Λησμόνει-

οι καυκαλίθρες για την πίτα της Αποκρηάς
και τα βολβοτσέλια για τον χαρταετό







τι πιο ποθητό απ' του πετάγματος το θρόϊσμα,
την περιφρόνηση του φθαρτού μας, 
-απόχτημα προαιώνιο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

επισκέψεις

IP Widget For Website